Tímarit lögfræðinga - 01.01.1972, Qupperneq 21

framfylgt og væri því ekki við M að sakast um aukakostnað
þann, er af málshöfðuninni stafaði. Þegar málið hafi verið
höfðað, hafi verið fyrir hendi lögtaksréttur fyrir meðlög-
um næstu tveggja ára á undan og hafi K þá getað fengið
lögtaksúrskurð fyrir þeim og málshöfðun því verið óþcjrf.
I forsendum dómsins sagði, að mcðlagskrafa K nyti lög-
taksréttar skv. 6. tl. 1. gr. laga nr. 29/1885. Tveir lög-
taksúrskurðir hafi verið felldir fyrir meðlagsgreiðslunum,
cn þeim hafi ekki verið framfylgt. Með hliðsjón af kröfu-
gerðum aðila yrði að líta svo á, að ekki væri ágreiningur
um það, að lögtaksréttur skv. úrskurðunum væri fallinn
niður skv. 2. gr. nefndra laga, en úrskurðirnir voru kveðnir
upp hinn 8. októher 1961 og 8. marz 1962. Taldi dómarinn
því, að af þessum sökum mætti leggja efnisdóm á málin.
I forsendum dómsins sagði enn fremur, að gegn yfir-
lýsingu Iv, sem lögð hefði verið fram í málinu, hafi M ekki
sannað, að barnið hafi verið ættleitt. K hafi verið veitt
forræði barnsins við skilnað aðilanna og hafi það ekki
verið andstætt skilnaðarskilmálum, að K hafði barnið með
sér, er hún fluttist búferlum til útlanda. Sú ráðstöfun hafi
heldur eigi brotið i bága við skilnaðarskilmálana, þótt K
liafi þar skuldbundið sig til að ráðstafa ekki barninu til
lengri dvalar eða uppeldis, til annarra en foreldra annars
hvors aðilanna og þótt M og foreldrum hans hafi þar verið
heimilað að hafa samgang við barnið eftir nánara sam-
komulagi. Samkvæmt því var sýknukrafa M ekki tekin
til greina og honum gert að greiða meðlögin. M var einnig
gert að greiða málskostnað með þeim rökstuðningi, að þar
sem hann hafi ekki staðið við ákvæði skilnaðarleyfisbréf-
anna um meðlagsgreiðslur og haft uppi varnir gegn rétt-
mætri kröfu K hafi verið réttlætanlegt af henni að leita
aðstoðar lögmanns til heimtu kröfunnar, þótt lögtaksrétt-
ur að hluta hafi verið fyrir hendi.
(Dómur bæjarþings Reykjavíkur 16. janúar 1968).
Tímarit lögfræðinga
19