Tímarit lögfræðinga - 01.01.1972, Qupperneq 23

framan er lýst, bar þegar af þeirri ástæðu að vísa málinu
frá dómi. Verður því á þessu stigi ekki tekin afstaða til
þess, hvort mál þetta var höfðað á réttu varnarþingi, eða
hvort það skyldi höfðað fyrir sjó- og verzlunardómi. Loks
athugast, að afrit innheimtubréfs hefur eigi verið lagt
fram í málinu“.
(Dómur bæjarþings Reykjavíkur 27. janúar 1968).
Stimpilgjald o. fl.
0 lánaði M og K fé til húsbyggingar. M og K stóðu ekki
við skuldbindingar sinar um greiðslu lánanna. 1 dóms-
máli krafði 0 M og K um greiðslu ýmissa víxilskuldbind-
inga þeirra svo og peningalána, þar á meðal lán til K, sem
gengið hafði til greiðslu á tanndrætti og smíði gervitanna
handa K.
1 málinu gerðu M og K þá aðalkröfu, að málinu yrði
visað frá dómi vegna þess, að enginn umstefndra víxla
hafi verið stimplaður, svo sem lög um stimpilgjald nr.
75/1921, 5. gr. 5. tl., mæli fyrir um. Töldu stefndu, að
jafnvel ætti ex officio að visa málinu frá dómi af þessum
sökum, enda bæri öllum opinberuin starfsmönnum að kæra
athæfi slíkt sem þetta til sekta, ef þeir kæmust að því. Þá
bæri skilyrðislaust að vísa kröfunni fyrir tanndrátt og
smíði gervitanna frá dómi, skv. 1. mgr. 47. gr. einkamála-
laga, þar sem þar væri um skuld K einnar að ræða.
Stefnandi krafðist þess, að frávísunarkröfunni yrði
hrundið, þar sem það varðaði eigi frávísun málsins, hvorki
í heild né á einstökum þáttum þess, þótt víxlarnir væru
ekki stimplaðir. Það gæti hins vegar varðað sektarrefs-
ingum, en það hefði engin áhrif á frávísun þessa máls.
Að því er varðaði nefndan kröfulið um tanndrátt og smiði
gervitanna, beti stefnandi á, að sú fjárhæð hafi verið
fengin að láni til sérþarfa K, en skv. 12. gr. laga nr. 20/
1923 bæru bæði hjóna ábyrgð á samningum, sem kona
gerði vegna sérþarfa sinna. Þar sem eigi verði skorið úr
því fyrr en við efnisdóm í málinu, bvort nefnd útgjöld
Tímarit lögfræðinga
21