Tímarit lögfræðinga - 01.01.1972, Page 28

urinn hafi verið fjarlægður úr v/b H þann 10. marz 1963
og því ekki verið um borð í v/b H, er uppboðið fór fram.
Taldi dómarinn, að skv. ákvæði 3. mgr. 18. gr. laga nr.
57/1949 um nauðungaruppboð, skyldi líta svo á, að eign
sé seld svo farin sem liún sé, þegar bamar fellur, ef ekki
sé öðru vísi mælt í uppboðsskilmálum. Almennt orðalag
uppboðsskilmála og uppboðsafsals, sem gat bent í aðra
átt, taldi dómarinn ekki hagga reglu greinds lagaálcvæðis.
Var því talið, að v/b H bafi verið seldur í þvi ástandi og
mcð þeim búnaði, sem í bátnum hafi verið, er stefnandi
var bæstbjóðandi 22. marz 1963. Dómarinn taldi að einnig
væri á það að líta, að fyrirsvarsmanni stefnanda hafi átt að
vera kunnugt um ástand og búnað bátsins á uppboðsdegi.
Að lokum var sagt, að þótt ráðstöfun annars eiganda v/li
II að umræddum gúmmíbjörgunarbáti kunni að bafa
orkað tvímælis gagnvart vcðböfum, þá gæti stefnandi ekki
byggt rétt sinn á því til gúmmíbjörgunarbátsins.
Skv. þessu var stefndi alfarið sýknaður af dómkröfun-
um, en málskostnaður var látinn falla niður.
(Dómur bæjarþings Reykjavíkur 23. febrúar 1967).
26
Tímarit lögfræðinga