Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 20.12.1992, Blaðsíða 49

Tímarit lögfræðinga - 20.12.1992, Blaðsíða 49
RIDDARINN HUGUMSTÓRI í einstaklega skýrum og skilmerkilegum leiðara þessa tímarits (T.L. 1992, 2.h.) er ritfáki riðið um veröld víða, frá Asíu um Evrópu og allt til Reykjaness. Takmarkið er að leita uppi „mál og lög“, ef ekki lögmálið sjálft. Þótt klárinn væri laus á kostunum kom þar för að nafnlausi riddarinn fer að lofsyngja „loft, vín og list“ og dettur þá auðvitað í hug það sem við á: Stjórnvald, stjórnvaldshafi og stjórnsýsluhafi. Þegar slíkir höfuðsnillingar eiga í hlut eru fræðiskrif um þessi hugtök hjómið eitt. (T.L. 1985,3.h. og 1987,2.h.). Því síður skyldi etja kappi við rökhugsuðinn þegar hann brýnir raustina og kveður: „Orðið stjórnsýsluhafi sýnist ekki rétt myndað eftir rökvísum lögmálum íslenskrar tungu því að enginn hefur stjórnsýslu þótt hana megi hafa með höndum. Hér sýnist merkingarsviði orðanna stjórnvald og sýslunarmaður hafa verið raskað að óþörfu“. Þess vegna sendi ég auðvitað ritstjóra Orðabókar Háskólans þennan sann- leika til ævarandi varðveislu. En þá hrasaði hrossið og eftir lá hnakktaskan. í henni fannst síðar svofellt bréf til mín frá ritstjóranum: „Að beiðni þinni leit ég á orðið stjórnsýsluhafi og myndun þess. Ekki fæ ég séð að nokkuð sé að þeirri orðmyndun. Vissulega er algengasta merkingin ’sá sem hefur e-ð, á e-ð’ eins og lóðarhafi, býlishafi, víxilhafi. Merkingin í stjórnsýsluhafi er hins vegar ’sá sem fer með eða hefur stjórnsýslu með höndum’ og dæmi eru til um margar slíkar samsetningar í málinu. Handhafi er t.d. ekki ’sá sem hefur hendur’ heldur ’sá sem hefur e-ð með höndum’ og sama er að segja um einkahandhafi og valdahandhafi. Erfitt er að benda á rökvís lögmál íslenskrar tungu þegar orðmyndun er annars vegar. Hún fer oft eigin leiðir eftir því hvað þjálast er í munni eða beinast liggur við“. Þessi orð urðu „málsagnfræðingum drjúgt rannsóknarviðfang“, eins og þar stendur. Hallast þeir helst að því að hér hafi sannast hið fornkveðna að „hver annan vill ofan ríða, fellur sjálfur úr söðli“. Að leiðarlokum er ekki annað eftir en að þakka riddaranum hugumstóra fyrir „að vanda mál sitt, auðga það og skýra með nákvæmri og rökvísri hugtakanotk- un og orðkynngi", sem leiðarinn góði ber svo fagurt vitni um. Björn Þ. Guðmundsson 279
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Tímarit lögfræðinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.