Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1917, Qupperneq 12

10
en fjelagar þeirra erlendis. Við því verðnr ekki gert, að í smá-
bæ eins og Reykjavik ern menningarstraumar og menningar-
áhrif ólík þvi sem gerist í stórborg; en auk þessa búa stúd-
entar hjer við ólikt lakari kjör en erlendis. Þeir njóta þar
mjög ríflegs styrks (840 kr. á ári, hjer um 150 kr. að meðal-
tali), hafa auk þess ókeypis húsnæði og hita á góðu stúd-
entaheimili (Regensen), þar hafa þeir góðan lestrarsal, mörg
tímarit, söngstofu, hókasafn og önnur menningarlæki, en
auk þess er mjög vel sjeð fyrir öllu fjelagslífi meðal slúdenla.
Þeir hafa t. d. tvö stór og vönduð samkomuhús með ágæt-
um búnaði. Hjer er þar á móti, enn sem komið er, ekkert í
haginn húið fyrir menningu stúdenta að öðru leyti en kensl-
an í skólastofunum. Slúdentar verða að leita sjer húsnæðis í
hænum, sem hæði vill verða dýrt og misjafnt; hafa engin
tæki til neins fjelagsskapar, enga lestrarslofu, samkomuhús
eða annað athvarf, nema hvað Alþingi leyfði þeim góðfús-
lega afnot af Kringlu einn vetur. Varð það til þess að þeir
stofnuðu lestrarfjelag, sem lagðist niður síðasta vetur, er
Kringlu var lokað.
Vjer álitum, að þetta ástand hafi ill áhrif á allan and-
legan þroska stúdentanna, sem komi siðan niður á þjóð-
inni, er þeir verða embættismenn. Sje því full þörf að athuga
í tíma, hversu úr þvi verði hætt. Almennur andlegur þroski
stúdentanna er engu minna virði en sjerfræðisnám þeirra.
Langálitlegasta ráðið lil þess að hæta allan hag stúd-
entanna virðist oss vera bygging stúdentaheimilis, þar sem
stúdentar hafi eigi aðeins húsnæði heldur einnig lestrarstofu,
samkomusal og aðrar nauðsynjar. Mjög hagfelt mundi það
og vera að þeir gætu haft þar sameiginlegt mötuneyti; tel-
jum það óefað, að skólakostnaður yrði stórum minni á þann
liátt, eftir því sem raun hefur orðið á við Akureyrarskólann,
og gætti þess þá minna, hve mikill er munur á námsstyrk
hjer og erlendis. Ef slíkt stúdentaheimili, sem vjer hugsum
oss með líku fyrirkomulagi og er á Garði í Kaupmanna-
höfn, ætti að rúma allan þorra stúdenta (40—50), yrði það
allstór hygging, sem ekki kæmist af með öllu minna hús-