Tímarit lögfræðinga og hagfræðinga - 01.02.1923, Blaðsíða 71

Tímarit lögfræðinga og hagfræðinga.
117
Eg hefi rakið frv. þessi svona nákvæmlega vegna
hess, að eg býst við, að lögræðislöggjöfin verði tekin aft-
ur til meðferðar hjá oss, til að samræma hana löggjöf-
um hinna Norðurlanda. — Mér dylst það að vísu ekki, að
núgildandi lögræðislög vor, sem era frá 1917, eru ein af
allra merkilegustu og best sömdu lögum, sem vér eigum.
En oss vantar ákvæði um ýmsa merka kafla á þessu sviði,
sem eru í norrænu frv., og eins gætir talsverðrar óná-
kvæmni og óvissu um réttarfar við lögi'æðissviftingu í ísl.
lögunum, sem komst inn í lögin eftir að frv. fór úr hönd-
um hæstaréttardómara Lárusar H. Bjarnason, sem
samdi það fyrir stjórnina. Væri því ekki úr vegi að lag-
færa þetta nú og þá jafnframt að gefa tilsk. um fjárfor-
ráð ómyndugra, frá 18. febr. 1847, út í nýrri og endur-
bættri útgáfu. Lárus Jóhannesson.
Hæstiréttur á Alþingi.
Hæstiréttur er ekki nema rúmra 3 ára, og þó eru þegar komn-
ar fram á Alþingi 2 tillögur til breytinga á honum. Önnur í
fyrra um samciningu dómara- og lagakennaraembættanna. Og
hin í ár, um helmingsfækkun á mönnum i réttinum og fl.
Báðar tillögurnar eru bornar fram af þingmönnum, og senni-
lega eingöngu gerðar i sparnaðarskyni. Er það síst útásetning-
arvert, þó að þingmenn vilji rlraga úr útgjöldum ríkissjóðs, eins
og nú árar, jafn starfsmannafrekt og okkar stóra og strjálbygða
land er. En að því sleptu, að hvorugt frumvarpið mundi létta
á ríkissjóði, meðan þeir menn væru á lífi, er nú sitja í um-
ræddum embrottum, virðist iriér yngra frumvarpið, sem hér er
gert að umtalsefni, ekki gæta nægilega þess atriðis, sem þó er
mergur málsins.