Stúdentablaðið - 15.12.1992, Side 23

...bissa...
Gvuð ekki stoppa bílinn Guðmundur.
Aldrei í lífinu.
Guðmundur sté bensínið í botn,
bjallan stökk áfram að piltinum sem lauk við að herða beltið.
Hann trúði þessu ekki.
Græna skriðdýrið jók hraðann.
Hann ætlar að skjóta! Ekki stoppa Guðmundur!
Meðtekið.
Guðmundur liðkaði fingurna á stýrinu og sleikti varimar.
...manninn bissa...?
Varaðu þig!
Pilturinn leil af öskrandi stúlkunni á skröltandi bjölluna.
Hann gekk að vegkantinum, en missti jafnvægið og féll kylliflatur á and-
litið.
Helvítis skóreimar!
Náðu honum Guðmundur. Það erum annaðhvort við eða hann.
Pilturinn reis á fætur og bölvaði reimunum.
Hann sneri sér að bjöllunni og steytti hnefann.
Mæður og börn! Beygið ykkur! Haldið ykkur!
Fyrst starði pilturinn vantrúaður á grænu bjölluna.
Síðan skildi hann hvað var að gerast.
Hann stökk frá.
Um leið varð árekstur tveggja efna.
21