Stúdentablaðið - 15.12.1992, Síða 47

ÞÓRDÍS GUÐRÚN KRISTLEI ISDÓ'JTI R:
Kvöldganga
Hnefi reiddur til höggs.
Kona tekur höndum fyrir andlitið og beygir sig fram. Ljóst hárið fellur
fram og hylur hendurnar. Hún snöktir lágt.
Höggið ríður.
- Hvernig er þetta með þig, ertu ekki að koma? kallar maðurinn.
Konan deplar augunum og sýgur svolítið upp í nefið. Hún stendur á
fælur, tekur kaffibolla og hitakönnu með sér inn í stofu. Maðurinn lítur
ekki upp þegar hún hellir kaffi í bolla og setur á sófaborðið fyrir framan
hann.
- Þarftu endilega að fara fyrir sjónvarpið?
- Fyrirgefðu.
Risastór hnefi fyllir skjáinn. Tónlistin magnast.
Konan sest í sófann við hlið mannsins. Hún fær sér kaffi og reynir að
fylgjast rneð myndinni.
Karlmaður segist elska stúlku og slær hana. Stúlkan detlur. Hann tekur
hana kverkataki og dansar hægt í hringi með hana í fanginu. Tónlistin er
ljúf og seiðandi. Atriðið er óralangt og hreyfingarnar hægar.
- Þetta er ógeðslegt, segir konan í sófanum.
- Uss, segir maðurinn. Hann teygir sig í kaffibollann og fær sér sopa
án þess að líta af skjánum.
- Ég hitti þær í dag niðri í bæ. Þær se&ja alltaf það sama, segir konan.
Maðurinn við hlið hennar svarar ekki.
- Þær spyrja alltaf um það sama.
Maðurinn í sófanum hnyklar brúnimar og hallar sér í átt að sjónvarp-
inu.
- Það er alltaf sami söngurinn.
- Ég er að reyna að horfa á myndina.
Karlmaðurinn í sjónvarpinu dansar ekki lengur og sleppir stúlkunni.
45