Stúdentablaðið - 15.12.1992, Side 48

Hún rennur úr fangi hans niður á ljóst teppið. Hann krýpur niður og
strýkur henni yfir ljóst hárið. Hann grætur.
- Ég get ekki horft á þetta, segir konan. Eigum við ekki að skipta um
stöð?
- Ég ætla að sjá hvernig þetta fer, segir maðurinn og sýpur á kaffinu.
- Til hvers?
- Ha, segir maðurinn.
- Jæja, segir konan. Hún stendur upp og fer fram, kemur aftur inn í
stofuna. Stendur dálitla stund á miðju gólfi.
- Viltu koma með mér út að ganga?
Maðurinn í sófanum horfir á manninn á skjánum vefja lík stúlkunnar
í þykkt byggingaplast. Tónlistin fyllir stofuna. Konan fer ein út.
Á himninum í vestri er bleik rönd en að öðru leyti er skýjað. Þung, grá
rigningarský. Það er farið að dimma. Umhverfis næsta hús er limgerði
klippt þráðbeint, eins og eftir reglustiku. I rökkrinu er líkast því að það sé
úr steypu.
Konan gengur eftir grárri gangstéttinni. Öðru hverju finnur hún svolitla
dropa á andlitinu.
Unglingsstrákur í ljósgráum mittisjakka kemur út úr strætisvagnaskýli
fyrir framan hana. Hann nemur staðar og horfir niður fyrir sig. Hlátrasköll
heyrast að innan. Tveir strákar til viðbótar koma út. Þeir stilla sér upp
fyrir framan þann í jakkanum, ýta aðeins við honum en segja ekkert.
- Látiði mig í friði, segir hann rámur.
- Eigum við að láta þig í friði, væla strákarnir og gera sig skræka. Þeir
fara nær og ýta fastar. Sá í jakkanum færir sig frá þeim. Hann er kominn
með bakið að skýlisveggnum. Strákamir þagna þegar konan kemur. Horfa
á hana hreyfingarlausir með hendurnar á lofti. Hún þykist ekki taka eftir
þeim, horfir beint fram, rétt gýtur til þeirra homauga þegar hún gengur
hjá.
- Hættið þessu.
- Rosalega ertu smart. Keypti mamma þín jakkann á útsölu?
- Eða hárið, maður, váá.
Konan heyrir að strákamir stimpast. Svo kemur sá í gráa jakkanum
hlaupandi, fer fram úr henni. Hann sýgur upp í nefið. Hann stekkur út á
götuna og hleypur í hvarf við hús hinum megin.
46