Heimir : söngmálablað - 01.07.1937, Qupperneq 31

anda sinn, samin við Hátiða-
ijóð Daviðs Stefánssonar frá
Fagraskógi, og auk þess nokk-
ur smálög eftir hann.
Björgvin Guðmundsson mun
vera afkastamestur islenzkra
tónskálda. En megnið af verk-
um hans þekkir þjóðin ekki
ennþá. Þau eru óprentuð. En
allmörg lög eftir hann hafa
birzt á prenti, og hafa þau og
•einnig sum óprentuðu lögin
verið sungin af einsöngvurum
vorum og kórum. Þau liafa nægt
til þess að skipa honum í vit-
und þjóðarinnar veglegt sæti á
tónskáldabekk vorum. — Is-
landskantata Björgvins er ein
af þeim, sem ekki hlutu verð-
laun i samkeppninni 1930, sæll-
ar minningar. En hún cr mikið
verk, fjölbreytilegt og tilþrifa-
mikið á köflum. Kórkaflarnir,
þar sem Björgvin grípur lii hins
fjölradda stíls, bera langt af
hinum. (sbr. „Við börn þín, ís-
land“ o. f 1.). Þessir kaflar eru
vel gerðir, og í þeim er „músí-
kalskur spenningur", svo að
stundum nálgast hið mikilfeng-
lega.
Björgvin stendur i list sinni
Tneð báða fæturna i liðna tím-
anum. Hann treður troðnar
brautir. Þetta er ekki tónlist
20. aldarinnar. Hún hcyrir
löngu liðnum tímum til og á
þegar ruddan veg hæði hér og
annarsstaðar. En hvernig, sem
menn annars líta á þetta, þá
hefir honum þó tekist að skapa
fallega músik í gömlum form-
um, og vitanlega skiftir það
ekki litlu máli, þvi eins og
dæmin sanna, þá lifa falleg og
innblásin lög og halda velli,
hvort sem stefnan er gömul
eða alveg ný.
Kantötukórinn er blandaður
kór, skipaður um 00 mönnum.
Þetta er óvenjustór söngflokk-
ur á islenzkan mælikvarða. En
einvalalið er þetta ekki. Eitt-
hvað af viðvaningum og liðlétt-
ingum. Kvenraddirnar bera af
karlmannaröddunum. Sópran-
arnir eru mjúkir og fagrir, alt-
raddirnar öruggar og nutu sín
vel, en bassaraddirnar eru
veigalitlar. l'lokkurinn var
prýðilega vel æfður og samtök-
in góð. Söngstjórnin var ör-
ugg og myndugleg.
Iiinsöngvarar voru tenórarn-
ir Gunnar Pálsson og Hreinn
Pálsson, barytónsöngvarinn
Ragnar Kvaran og messósópr-
aninn ungfrú Guðrún Þor-
steinsdóttir. Dúett sungu ung-
frú Ingibjörg Steingrimsdóttir
og frú Helga Jónsdóttir. Þau
gerðum hlutverkum sínuin góð
skil.
Sónötukvöld
Árna Kristjánssonar
11. maí síðastl.
Píanóspil Árna Kristjánsson-
ar vckur jafnan hina mestu at-
hygli þeirra manna, sem notið
geta æðri tónlistar. En hann
spilar of sjaldan. Pianóspil
hans hefir ákveðinn þvip. í
því er sterk pcrsónuleg nóta,
þróltur og karlmannleg við-
kvæmni. Hann beitir ekki afl-