Hlín - 01.01.1925, Blaðsíða 31

Hlln
29
Samanburð, það eru eitthvað önnur skilyrði þar fyrir
hendi. Hjer er svo kalt, svo stormasamt, svo sólskins-
laust, vorar seint, haustar snemma o. s. frv.« — Jú, satt
er það, við getum ekki ræktað hjer alt sem okkur langar
til, en ekki verður því neitað, að margt getur hjer sprottið
með góðri umhirðingu. En það er um að gera að velja
til ræktunar þær tegundir af matjurtum, trjágróðri og
blómum, sem geta lifað hjer og náð þroska, það getur
reynslan ein fært okkur heim sanninn um, hún hefir
kent okkur margt í því efni og hún á eftir að gera það
betur. — Hver getur búist við arði af garðyrkjunni eins
og hún er víða stunduð: Oirðing ónýt, gróður magur
og magnþrota af áburðarleysi og illgresi, engin fyrir-
hyggja um gott fræ eða útsæði.
Ekkert land, hve gott og frjósamt sem það er, og hve
hagstætt sem veðurlagið er, getur gefið nokkuð af sjer
með þessu móti. Það er illa varið fje og fjörvi að eiga
við garðyrkju þegar svona er í pottinn búið. Betra að
láta það alveg ógert.
Hvað ber nú til þess að ástandið er svona ilt víða?
— Vankunnátta og vantraust eflaust mest. — Að sjálf-
sögðu á annríkið á vorin mikinn þátt í þessu, þegar alt
ber að í einu svo að segja, og vinnukrafturinn er lítill.
— En þá er það ráðið að hafa garðana nógu litla, við
sitt hæfi, svo maður ráði við þá. — Það er ótrúlegt hve
mikið litlir vel hirtir garðar geta gefið af sjer.
En það er alvarlegt umhugsunarefni, hvernig skjótast
og rækilegast verði bætt úr vankunnáttunni — og van-
traustinu eytt.
Margt hefir verið vel og viturlega ritað um garðyrkj-
una hjer á landi á síðustu árum, og hefir það komið
mörgum manni að haldi, einkum þeim, sem áhuga hafa
haft á málinu. — En sjón er jafnan sögu ríkari. Við
þurfum að fá verklegar leiðbeiningar og verklegar fyrir-
myndir i garðyrkju í hverja einustu sveit landsins og í