Hlín - 01.01.1925, Blaðsíða 75

Hlin
73
rækilega úr sápu og sódavatni og loks skolað sem best. Það þarf
gott sápu- og sódavatn til að ná álúninu úr, annars verður skinnið
stirfið. Það gefur að skiija að þvottinn þarf að vanda sem allra
bcst til þess að nd úr allri ólyki, hún md ekki eiga sjer stað. —
Gæruna má svo annaðhvort spýta eða hengja á skaft (ullin út).
Þegar gæran er nærrri þur má teygja hana milli sín og laga hana,
mýkja hana síðan með því að elta hana nokkuð milli handa eða
mýkja á borðrönd eða annari brík. — Það á að mega álúnera svona
hvaða skinn sem er. — Þessi skinn voru mjúk og hreinleg, þau má
þvo og haldast þau mjúk svo sem þarf á gólf. — Við íslendingar
ættum að álúnera gærur og lambsskinn á þennan hátt og selja út-
iendingum, sem sækjast mikið eftir hvítum skinnum. Gærurnar ættu
ekki að þurfa að verða líkt því eins dýrar á þennan hátt og sút-
aðar gærur. H. B.
Með samþykt Alþingis um stofnun Húsmæðraskóla á Staðarfelli,
er taki til starfa 1926, rætast óskir margra, bæði karla og kvenna,
sem þráð hafa hagkvæma, innlenda, verklega kenslu fyrir sveita-
konur. Forstöðukona skólans verður Sigurborg Kristjánsdóttir frá
Múla í ísafjarðarsýslu, sem mörgum er að góðu kunn. — Þótt skóli
þessi verði ekki stór í fyrstu, það er gert ráð fyrir 12 nemendum,
má gera sjer hinar bestu vonir um starfsemi hans. — Okkur liggur
mjög mikið á að fá hagkvæma mentun handa þeim konum sem
taka að sjer umferðarkenslu i húsmóðurfræðum i sveitum iandsins.
Óskandi væri að Staðarfellsskólinn gæti hiaupið þar undir bagga.
Sigurborgu treystum vjer manna best til að veita þá fræðslu; hún
veit af reynslunni hvað okkur hagar í því efni.
Kvenfjelögin á Reykjanesskaga hafa öll (þau eru 4 og 3—4 ný eru
í myndun) meðal annars tekið sjer fyrir hendur að hlynna að kirkjum
sinum á ýmsan hátt, gera þær vistlegar og meira aðlaðandi. Sum
bæta útlit kirkjunnar með þvi að mála hana, girða i kringum hana
og rækta síðan. Önnur sjá kirkjunni fyrir betri messuklæðum, Ijósi,
hita o. s. frv. í einu orði sagt: Þær bæta og fcgra kirkjulífið, svo
sem í þeirra valdi stendur.
Hafi þær þökk fyrir.
Ungmenna-sambandið »Skarphjeðinn«, sem nær yfir Árness- og
Rangárvallasýslu (16 deildir, 800 fjelagar) hefir margt þarft verk
með höndum um þessar mundir. S.l. vetur styrkti Samb. 5 vel hæfar
stúlkur til vefnaðarnáms á námskeiði H. ísl. í Reykjavík, með því
Skilyrði að þær leiðbeindu síðar i vefnaði. — Á Hjeraðsmótinu við