Árbók Félags útvarpsnotenda - 01.01.1933, Qupperneq 39

úTVARPSÁRBóK
37
Útvarpstmflanirnar.
Það er nú ef til vill að bera í bakkafullan lækinn,
að fara að rita um útvarpstruflanirnar hjer á landi,
því að nóg' hefir verið skrifað um nauðsynina á að
útrýma þeim, eða draga úr þeim. En þær eru að verða
slík plága, að útvarpinu er hætta búin, ef ekki verð-
ur nú hafist handa og gert eitthvað sem að gagni
kemur.
Rétt áður en ríkisútvarpið tók til starfa þ. e. a. s,
á árinu 1930, var hafin herferð gegn truflunum hér
í Reykjavík, með eigi litlum gangi, og var ekki laust
við að mönnum virtist kappið meira en forsjáin. Ár-
angurinn varð líka þar eftir. Alt í einu datt svo botn-
inn úr öllu saman; truflanirnar héldu velli, með pálm-
ann í höndunum. Síðan hafa þær fengið að vera óá-
reittar og magnast í friði.
Um þetta mál hefir »Fjelag útvarpsnotenda« verið
furðu afskiftalaust, og loksins þegar því var hreyft,
var gripið til hins gamla húsgangs í íslensku félags-
lífi, að »setja það í nefnd«. Síðan er liðið rúmlega hálft
ár og enn gerist ekkert. Verði ekkert aðhafst inn-
an skamms, er íslensku útvarpi hætta búin; menn
þreytast á að hlusta þegar ekki er hægt að fá frið
fyrir truflunum - eru þegar eigi fáir búnir að gefa
það alveg upp. Meðan útvarpið er nýtt og nýjunga-
girnin gagntekur fólkið, má bjóða því alt, en valt
er að treysta nægjusemi þess til lengdar.
Hið opinbera hefir nú haft mál þetta til meðferðar
í 3 ár, og allir vita um árangurinn. Það er gamla
:sagan. Nú verður einstaklingsframtakið að taka mál-