Hlín - 01.01.1942, Blaðsíða 15
Hlin
13
gætlega vel undirbúin og skorti ekkert sem til þurfti.
Var því víðast liægt að byrja kensluna að einhverju leyti
sama daginn, sem jeg kom, því ekki var tíminn of langur.
Má jeg í þessu sambandi minnast þess, að hvarvetna
mætti mjer kurteislegt og aðlaðandi viðmót, sem gerði
mjer eðlilegt að kynnast fólkinu fljótt.
Kenslunni var yfirleitt hagað mjög líkt og á náms-
skeiðunum í Skagafirði s. 1. vetur, sem lýst var í Hlín, 24.
árg. — Handavinna var kend fyrri part dagsins, var það
víðast vefnaður á grindur, svo hafði jeg með mjer einn
lítinn vefstól frá „íslenskri ull“, sem stærri stykki voru
ofin í. — Það sem ofið var er sem hjer segir: Handklæði,
treflar, sessuborð, einlit og með bekkjum, borðdreglar
og gólfrenningar með ívafi úr samanauknum tuskum.
— Unglingar fengust aðallega við handprjónið, t. d. að
setja niður og byrja á peysum, því tíminn var of stuttur
til að ljúka við nema lítil stykki.
í matreiðslunni var aðaláhersla lögð á að matreiða
sem mest úr þeim fæðutegundum, sem hjer eru til úr
' jurtaríkinu. — Sumstaðar var hjer til óskemt kál og
berjategundir frá sumrinu. — Eftir því sem jeg þekki til,
munu óvíða jafnfjölbreyttar berjategundir og hjer í
Norður-Þingeyjarsýslu. — Ein húsmóðir kom með glæ-
ný krækiber, sem höfðu verið geymd frá sumrinu í til-
luktu, gleruðu íláti niðri í rennandi lind.
Vegna strjálbýlis var hjer minna um heimsóknir á
námsskeiðunum en í Skagafirði, en hjer voru námsskeið-
in aftur svo vel sótt, að allar konur, sem heiman að gátu
farið, sóttu kensluna.
Það var reynt sem oftast að ná til húsbóndans og ungu
piltanna á bæjunum, vitandi það, að það er ekki alveg
sama hvaða dóma svona löguð starfsemi fær hjá þeim.
Allan kostnað og húsnæði útveguðu stjómir hlutað-
eigandi kvenfjelaga og kostuðu ferðir mínar. Hef jeg
allsstaðar notið hinnar mestu gestrisni, einnig fágætrar