Hlín - 01.01.1942, Blaðsíða 87
Hlin
85
kvæði til konungsins, um fósturjörðina — og alt var eftir
þessu.
Þessi tyllidagur þjóðarinnar varð mjer síðan drjúgt
veganesti til umhugsunar og jeg lield að hann sje það enn!
Höfuðbólið.
Um Reykhóla mætti margt segja, ef tími og rúm leyfði.
— Á fyrri öldum, jafnvel frá Landnámstíð, hafa þeir ver-
ið eitt hið mesta höfuðból og höfðingjasetur Vesturlands,
og jafnvel fram á vora daga hafa oftast valist þangað
rausnarmenn og hjeraðshöfðingjar (— auðvitað stundum
ribbaldar og yfirgangsseggir). — Stendur þetta sjálfsagt í
sambandi við legu og kosti jarðarinnar og að Reykhólar
voru ættaróðal ríkismanna og stórmenna í aldaraðir.
Sá maður, sem einna mest hefur borið þar á í seinni
tíð, var Bjarni Þórðarson, borgfirskur að uppruna. —
Hann fór að búa á Reykhólum 1869 og hjelt þann stað
fram yfir aldamót. — Bjarni var framgjarn maður með
afbrigðum, búhöldur ágætur og stórvirkur, þjóðhaga-
smiður, rausnarmaður og lífsglaður. — Á fyrri árum gerði
hann miklar jarðabætur á Reykhólaengjum með skurða-
gerð, bygði bæinn 1873—’4, sem fyr er getið, og öll pen-
ingshús, þar á meðal hlöðuna miklu, mun hún í þá daga
hafa verið stærsta heyhús landsins. — Ýmislegt fleira
mætti segja um skörungsskap Bjarna.
Stutt lýsing jarðarinnar.
Þar sem Reykhólar hafa ætíð verið taldir mikil kosta-
jörð, með afarmargbrotnum skilyrðum og hlunnindum,
vil jeg í stuttu máli reyna að lýsa í aðaldráttum bújörð-
inni og skifti henni þá í 6 hluti eftir legu þeirra og
nytjum:
1. Heimalandið er tún, engjar og beitiland. — Nær það
frá hlíðarrótum Fjallsins til sjávar. — Túnið er 20—25 ha.,
sljett og fallegt. — Engjarnar eru víða votlendar (flóar),