Hlín - 01.01.1942, Blaðsíða 47
Hlin
45
að teljast illa farið og óþarft með öllu, þar sem fundnar
eru nokkurn veginn öruggar varnir við kálmaðkinum.
Ýms ráð hafa verið reynd við kálmaðkinum, sem er
til að byrja með örsmá hvít egg kálflugunnar, sem
hún verpir ofan á moldina fast við kálplönturnar. Ef
þessi egg fá að vera í friði, verða þau fljótt að hvítum,
litlum möðkum, sem bora sig inn í rætur og rótarháls
kálsins og skyldra jurta.
Best hefur reynst að drepa maðkana með eiturlyfjum,
svo sem sublimat- eða carbókrimp-vatni. Hefi jeg ein-
göngu notað carbócrimp-vatn við útrýmingu maðksins
síðastliðin 3 sumur og reynst algerlega örugt. — Carbó-
krimp-vatn er búið til þannig, að látin eru 21/ gramm
carbókrimp í 1 lítra af vatni, eða 25 grömm í 10 lítra,
eða venjulega vatnsfötu. Best er að hræra dálítið í vatn-
inu þegar búið er að láta lyfið í það. — Þegar plönturnar
eru vökvaðar, verður að gæta þess, að lögurinn slettist
ekki^á blöðin, svo þau visni ekki. Gott er að hafa ofur-
litla dæld í kringum hverja plöntu og gæta þess vand-
lega að vökvinn renni hringinn í kring um stöngul jurt-
arinnar og fast að honum. Nægilegt mun að hella sem
svarar l/z kaffibolla eða minna að hverri plöntu. — Ör-
uggast verður að hafa það fyrir reglu, að vökva með
carbókrimp-vatninu 4 dögum eftir að kálið hefir verið
gróðursett, og svo með viku millibili 3—4 sinnum, eða
jafnvel 5 sinnum. Sje þessum reglum fylgt nákvæmlega,
er kálið óhult fyrir maðkinum, og hafi það sæmileg
jarðvegsskilyrði og nógan áburð, er góð káluppskera
trygg, sje tíðarfarið ekki langt neðan við meðallag.
Rjett er að fara varlega með carbókrimp-Iyfið, því það
er nokkuð eitrað, og forðast að láta það koma í sár eða
smáskurfur á höndunum.
Jón Rögnvaldsson, garðyrkjumaður.