Melkorka - 01.05.1944, Blaðsíða 34

Norðurálfunni til þess að senda slíka áskorun, að
því er ég veit bezt. Móðir mín var fædd kven-
réttindakona, og fyrsta kona, sem vogaði sér að
halda opinberan fyrirlestur um hag og réttindi
kvenna, árið 1885, og hafði hún sama ár birt í
Fjallkonunni grein um sama efni,en aðalinnihald
þeirrar greinar kvaðst hún hafa skrifað á rúm-
fjöl á hné sínu, heima í baðstofunni á Böðvars-
hólum, þegar hún var 16—18 ára. Hún var einn-
ig fyrst til að senda út boðsbréf um Kvennablað,
þótt það yrði til þess að vekja sama áhuga hjá
öðrum konum, þeim frú Sigríði og frk. Ingi-
björgu Skaftason, á Seyðisfirði, sem urðu fyrri
til að koma af stað blaðinu „Framsókn“, sama ár
og Kvennablaðið kom út. Framsókn var þá póli-
tískt blað, barðist fyrir bindindismálum og
stjórnmálum, en Kvennablaðið var í fyrstu ein-
göngu blað heimilanna, og ræddi um þau mál, er
mest snertu heimilið, kom t. d. með kröfur um
húsmæðramenntun kvenna og ræddi um uppeld-
ismál og ýms félagsleg menningarmál. Þó sagði
ritstýran í fyrsta blaðinu, að þótt blaðið hefði
þessa stefnu, þá væri það ekki af því að hún
héldi, að konur gætu ekki ráðið við meira, heldur
af því að bezt væri að byrja á því sem menn
væru kunnugastir og færa sig svo lengra. Þó birt-
ust í blaðinu kvenréttindagreinar frá byrjun, og
var jafnan skýr afstaða ritstýrunnar til þeirra
mála. En er Framsókn var hætt að koma út og
Kvennablaðið var eina málgagn íslenzkra kvenna,
ákvað móðir mín að gera Kvennablaðið að kven-
réttindablaði og var það jafnan bezta vopnið, sem
Kvenréttindafélag íslands hafði fyrir sig að
bera.
Verkalýðsríkin í vörn og sókn
Ejtir Þóm Vigfúsdóttur
Hinn 22. júní í sumar eru liðin þrjú ár síðan
Hitler ruddist með vélaherfylki sín inn í Rúss-
land og ætlaði með leifturstríði að mola Rauða
herinn, gera Sovétþjóðirnar að þrælum sínum,
halda áfram lengst í austur, sameinast Japönum,
leggja undir sig Indland og þar á eftir allan heim-
inn.
Sovétríkin áttu enga sök á þessum hildarleik,
sem barst inn í land þeirra. Þau sáu styrjöldina
fyrir og reyndu allt til að hindra hana. Arum
saman höfðu þau varað lýðræðislöndin við fyrir-
ætlun fasismans. Þau sögðu: fasisminn táknar
stríð. Þau gerðu hverja tilraunina af annarri til
að koma á friðarbandalagi. Þau kröfðust refsi-
aðgerða gegn Ítalíu, þegar Mússolíni réðst á
Abessiníu. Þau studdu Spán, og það voru Sovét-
ríkin ein, sem héldu samninga sína við Tjekkó-
slóvakíu. En árangurslaust reyndu þau að tryggja
friðinn. Fasistunum var leyft að sigra á Spáni.
1 þróttakonur á Rauða torginu
Stjórnum lýðræðislandanna lét betur að semja
við Hitler en Stalín. í því sambandi má minna á
ferðir Chamberlains, mannsins með regnhlífina,
forsætisráðherra Breta, sem var líkt við Krist af
einum stjórnmálamanninum. Hann taldi ekki eftir
sér að fljúga fram og aftur milli London og
Þýzkalands til ráðagerðar við Hitler og láta fas-
30
MELKORKA