Melkorka - 01.05.1944, Blaðsíða 36

HULDA OG HJÁLMAR
ÁSTARSAGA
ejtir Oddnýju GuÍSmundsdóttur
Bóndinn í Fagradal var á heimleið úr kaup-
stað. Hann reið gráum hesti og rak tvo brúna
klyfjahesta á undan sér. Aldrei sá hann þessa
klára svo oft, að honum kæmi ekki í hug, hvað
hann hafði gefið mikið fyrir þá. En hann minnt-
ist þess ekki með gremju. Hann vænti sér mikils
af búskapnum — og öllu lífinu. Og því var hægt
að sætta sig við, að allt væri dýru verði keypt.
Hann átti nýbýli og hafði skírt bæinn sinn
sjálfur.
Það var vika síðan hann kvæntist. Honum
datt það allt í einu í hug, að nú væru rétt sjö
ár, síðan hann byrjaði að ganga á eftir Huldu.
Hún átti heima í annarri sveit, svo að þetta var
enginn leikur í samgönguleysinu.
En nú hafði hann fengið þá, sem hann vildi
eiga. Nágrannarnir sögðu, að það væri jafnræði
og hvortveggju tengdaforeldrarnir voru á sama
máli. Þetta var að vera lánsmaður.
Hjálmar hugsaði heim og þóttist vita, að nú
væri Hulda að matreiða þeim kvöldverð í sjö-
unda sinn.
.... Hulda kom ekki út, þegar hann reið í
hlaðið. En hann skildi það vel, að ekki var hægt
að halda alla trúlofunarsiði til lengdar, og að
hún yrði ekki uppnæm fyrir því alla ævi, þó hún
heyrði hann ganga um bæinn.
Hann tók niður klyfjarnar, spretti reiðingun-
um af hestunum og strauk hendinni eftir hryggn-
um á þeim um leið. Síðan spretti hann hnakkn-
um af þeim gráa og teymdi þá alla út fyrir hliðið.
Hjálmar gekk í bæinn.
Hann opnaði eldhúshurðina og bauð gott
kvöld í dyrunum.
„Maturinn er til,“ svaraði Hulda, án þess að
líta við. Honum varð svo bilt við þetta tómlæti,
að hann gleymdi að heilsa henni með kossi.
Þau settust við borðið, hún þungbúin og
hann — hann vissi ekki sitt rjúkandi ráð.
lagt í rústir, spillt og eyðilagt. Þjóðirnar, sem
slitu sig úr viðjum keisarastjórnarinnar og gáfu
konunni fullt jafnrétti á við karlmenn, þjóðirnar,
sem á tæpum aldarfjórðungi höfðu með óteljandi
fórnum og afrekum unnið að því að skapa sitt
nýja ríki, hafa nú misst milljónir manna á víg-
völlunum og séð íbúa heilla borga þurrkaða út,
limlesta, drepna, jafnt konur sem karla, börn og
gamalmenni. En það, sem þessi alþýða hafði öðl-
azt hinn stutta tíma frelsisins, hefur gefið henni
kraft til að þola allar þessar fórnir og leggja allt
á sig fyrir þá hluti, sem hún hafði unnið og aldrei
verða frá henni teknir: frelsið til að skapa nýtt
ríki á jörðu.
Með sigrinum við Stalíngrad snerist varnar-
stríð sósíalismans upp í volduga sókn á hendur
fasistunum. Rauði herinn, her verkamanna og
bænda, er á hraðri leið vestur á bóginn og rekur
fasistana á undan sér út úr hinu frjálsa landi
Sovétþjóðanna. Eins og Dnjepróstroj, Stakkanóv-
hreyfingin og afrek fimmáraáætlananna voru á-
fangar á leið til sósíalismans, eins eru sigrarnir
við Stalíngrad, Karkov, Kiev og Smolensk, vörn
Moskvu og Leníngrad áfangar á sigurgöngu al-
þýðunnar til nýrrar framtíðar.
32
MELKORKA