Melkorka - 01.07.1950, Blaðsíða 9

Ákall til mæðranna
Eftir Maxim Gorki
Hver vill hefja npp rödd sina og hátíð-
lega mótmœla nýrri styrjöld; liver vill berj- (
ast gegn slikri óhamingju af allri orku sinni
og öllu viti sínu?
Ég sný mér til kvennanna, til mceðranna.
Ekki eingöngu til þúsundanna og aftur þús-
undanna i Ameriku og miljónanna í Evr-
ópu, sem liafa misst eiginmenn sina, syni,
feður og brœður i hinni lirœðilegu heims-
styrjöld, ég sný mér einnig til allra þeirra
rnœðra sem ógnað er með missi ástvina
sinna i ncestu styrjöld. Hvi þegið þið? Þið,
sem með þjáningum hafið fcett þá inn i
þennan heim? Hvers vegna hefjið þið ekki
voldug mótmceli allar sem ein, gegn þeirri
vitfyrring, sem nú ógnar öllum heimi? Þið
hafið fcett Krist iog Búddha, Edison og Was-
hington, Shakespeare, Voltaire, Tolstoj og
Goethev þúsundir og aftur þúsundir, er
varpað hafa Ijóma og scemd yfir veraldar-
söguna á liðnum öldum .Hvernig getið þið
þolað að mennirnir, synir ykkar, sem þið
hafið borið og fcett inn i þennan lieim, séu
Þetta ákall Gorkis til mæðranna er jafntímabært í
dag og þegar hann skrifaði það á árunum á milli heims-
styrjaldanna.
Þrátt fyrir að Evrópa stynur enn, vegna hörmunga
síðustu styrjaldar; þrátt fyrir að enn eru miljónir mun-
aðarlausra barna hungruð og heimilislítil, þrátt fyrir
allar þúsundirnar af örkumla fólki, sem hefði átt rétt
á að lifa, heilbrigt og hamingjusamt, býr heimurinn
sig enn í nýja styrjöld. Daglega heyrum við fréttir af
hergagnaflutningi til Evrópu og annarra landa. Engin
framleiðsla þykir eins nauðsynleg og framleiðsla morð-
vopna, og nú eru sprengjur, sem aðeins geta deytt fá-
ein hundruð manna í einu, að verða úrelt morðtæki.
Jafnvel kjarnorku'sprengjur, eins og þær sem varpað
var á Hiróshima, og Nagasaki og deyddu nærri 200 þús.
manns á örfáum sekúndum eru nú ekki nógu stórvirk
morðtól! Nú dugar ekki minna en vetnissprengjan, sem
gerðir að dýrum, morðingjum? Þið eruð
miljónir og aftur miljónir. Mceður, þvi
hrópið þið ekki allar einum rómi til barn-
anna ykkar, sem verið er að leiða á villigöt-
ur: Hcettið að úthella blóði! Leyfið ykkur
ekki að drepa hver annan! Við höfum fœtt.
ykkur til lifsins, til vinnu ogstarfs, svo lífið
verði öllum til gleði, við höfum fœtt ykkur
til þess að þið gerðuð lifið réttlátt, fagurt
iog gott.
Mceður, konur, kveðjið ykkur hljóðs, þið
hafið réttinn til að mótmcela. Frá ykkur
sprettur lifið. Þið verðið að verja það, gegn
dauðanum. Þið eruð liinn eilifi óvinur
dauðans. Þið eruð það vald og sá kraftur,
sem verðið að berjast og sigra! Hvi þegið
þið? Sjáið þið ekki að enn á ný er verið að
leiða syni yðar í hið djöfulska sláturhús?
Hvi hrópið þið ekki, svo hátt, að allir verði
að heyra og hlýða, til að verja lifið gegn
þeim, sem hungrar og þyrstir eftir eyðilegg-
ingu og dauða?
Hvers vegna mceður? Maxim Gorki.
Bandaríkjamenn eru að framleiða, og vísindamenn telja
svo mikilvirka, að ein sprengja nægi til að eyða öllu
lifi í heilum heimsálfum eða meira.
Trúmann forseti stígur i ræðustól; fyrir framan hljóð-
nemann tilkynnir hann öllum heimi, að hann hafi fyr-
irskipað að framleiða vetnissprengjur, þær séu svo kraft-
miklar að kostnaðurinn við að drepa verði stórum
minni pr. mann, en t. d. með kjarnorkusprengjunni!
Ekki heyrist annað, en að nógu margir visindamenn
hlýði þessari fyrirskipan, og voldugasta menningarþjóð
heimsins, bandaríska Jijóðin, tekur boðskap forseta síns
sem fagnaðarboðskap — að þvi að okkur er sagt.
Menningarþjóðir Vestur-Evrópu virðast heldur ekk-
ert hafa við þennan boðskap að athuga annað en hví-
líkur afbragðskarl Trúmann sé. Er undarlegt þó al-
nuigafólk spyrji: Er takmark menningarinnar og vís-
indanna að deyða og toi tíma? Er undarlegt þó við mæð-
MELKORKA
35