Melkorka - 01.12.1962, Page 22

Noregur.
vefnað, frú Engelstad er skólastjóri „Dcn kvindc-
lige kunstindustriskole", Oslo).
Okkur fannst skjóta nokkuð skökku við, að
þeir fr;i landi myndvefsins góða, sendi okkur
hingað Iieila umferðasýningarveggi af hörhorð-
mottum til pjattbrúks á trosátuborð skuttogara-
þjóða, enda þótt mynztrin byggi á gömlum merg
í útsetn. Agnesar Dyrkorn og landskonsulent
heimilisiðnaðarfcl. norsku, Signe Faleide Rutlin,
mælir jiai með.
Þarna venda Norðmenn einfaldlega sínu
kvæði í kross og opna dyrnar á gátt að mat-
borði í dag.
Langborð stendur dúkað. Stæðilegar
smíðajárnskertastikur skarta í svartri makt,
stórar renndar eintrjánungsskálar og föt,
hnallar og skurðbretti vors daglega brauðs,
ausur, trégafflar og spaðar, allt úr ljósu
timbri, léttu og hávaðalausu í notkun. Þeim
gaf sem þurfti, ekkert vantaði á, nema spæn-
ina okkar.
í leitinni frá ofhlaði til einfaldari lífs-
hátta kemur þessi borðbúnaður vel heim,
jafn hæfur til að gjöra hversdagsleika þol-
anlegri og hátíðina minni áreynslu.
Sænska deildin var fjölbreytt og mjög
fögur, bar samræmdan heildarsvip strangs
úrvals og mikillar listrænnar ögunar, hvergi
farið út í gönur. Svíar hafa lengi trónað á
sviði fágaðs listiðnaðar og Svenska Slöjdför-
eningen, Handarbetets vanner og „Hem-
slöjd“ eru þar engir eftirbátar, hafa launaða
faglærða iðnlistamenn til uppdrátta-til-
brigða og litvals þeirra þjóðlegu mynztra er
út eru send um byggð og ból, auðum hönd-
um að vinna í efni. Árangurinn er glæsileg-
ur og tæknilega fullkominn, en ögn óper-
sónulegur.
Tímarit Svcnska Slöjdforeningen FORM, l>er
þarna sama hvítþvegna, gallalausa, næstum
eimda svip.
í langTÍku landi jafnaðarstefnunnar er
einnig gæðamat og gæðameðaltal heimilis-
iðnaðarins svo frábært, að þeir þurfa varla
á þeim glit gneista snildarinnar að halda,
sem lijá öðrum stundum snöggleiftrar í lá-
dauðu umhverfi.
Danir létu sér mestpart nægja að senda
okkur nemendavinnu frá föndurskólanum
Kerteminde á Fjóni. Ágæt og gamaldags
kennsla í álnavöruskreytingu með þrykk-
tækni fyrir byrjendur, en þetta er ekki
heimilisiðnaður.
Að vísu vitum við, að skólarnir hafa tekið við
allri kennslu, einnig á sviði heimilisiðnaðar, og
að það eru skólarnir sem verða að sjá um, að
ekki gloprist niður þjóðlegar erfðir í allri hand-
íð, að viðbættum ])eim tækniaðferðum og af-
stöðu til gildis, er hæfa hverjum tíma. Að því
lcyti var hin danska sýning okkur lærdómsrík.
Margar íslenzkar konur hafa sótt hand-
menntun sína til Dana, kvennaskóli „Hánd-
arbejdets Fremme" er viðurkenndur, en hvorki
sérlega þjóðlegur sem slíkur, né að skólinn virði
lillag ncmenda sjálfra i mynztm tilbrigðum út
frá gcfnum verkefnum, enda hefur framkvæmda-
stjóri listsaumsútsölu fél. Gertie Wandel, verið
andvfg þeirri stefnu í ræðu og riti. Og það eru
58
MELKORKA