Búnaðarrit - 01.01.1945, Page 27
BÚ.NAÐARRIT
•23
er bændur svejgðust óðum inn á þú braut að fá ný-
ræktarstörfin sem mest unnin með umferðaaflvélum
og mönnum. Þótti honum oft verr haldið á þessum
málum af þeim, er duga skyldu og marka leiðir, heldur
en vera ætti. Nú efar enginn, sem þeim málum er full-
kunnugur, að bændur verða framvegis að taka aflvél-
ar í þjónustú sína til margra starfa. En hitt er einnig
ljóst eða ætti að minnsta kosti að vera það, að aðstaða
bænda lil þess að hafa fnll not af aflvélunum og marg-
vísleguin búvélum öðrum væri nú allt önnur og betri
heldur en raun vill á verða, ef hér hefði á siðustu
áratugum, þótt ekki hefði fyrr verið, ]>róazt eðlileg
ræktunarmenning með hestaflið sem aflgjafa, eins og
tíll befur verið hjá frændum vorum á Norðurlöndum.
Liðni tíminn kemur ekki aftur, og það, sem ógert er,
verður ekki gert af þeim, sem gengnir eru, Með fullri
virðingu ber að minnast þeirra, er vel vildu, þólt þeir
gætu ekki valdið því að brjóta strauminn og móta
stefnuna, og alveg sérstaklega þeirra, er sýndu þetta
í verki og sönnuðu þannig mál sitt með rökum fram-
kvæmdanna. Magnús á Blikastöðum gerði það frainar
flestum eða öllum bændum sinnar samtíðar.
Einn var sá þáttur i skapgerð Magnúsar, er ég átti
lengi erfitt með að átta mig á, og mun hafa verið svo
uin fleiri, er honum voru allvel lcunnugir. Hann barð-
ist oft rösklega fyrir meiningu sinni og vilja, bafði
ofl sitt fram, en beið líka oft ósigur. Þá virtist hann
stundum 'JEurðu fljótur að sætta sig við ósigurinn og
tús til að vinna að málunum með þeim, er sigrað
höfðu, á þann hátt, er þeir stefndu að. Þetta var ekki
ávallt að skapi þeirra, er honum höfðu fylgt að mál-
11 ni, þeim gal gramizt þetta og þótt illa farir, jafnvel
iundizt litilmannlega við vikizt. Um slikt er löngum
erlitt að dæma, en helzt bygg ég nú, að jielta hafi frek-
ar verið styrkur en veila í fari Magnúsar og að með