Heilbrigðismál - 01.06.1987, Blaðsíða 19
Lars Erik Björk
Úr Slyppugili í Pórsmörk.
sé heppilegra eöa hollara en röskar
gönguferðir. Flestir finna strax til
vellíðanar við og eftir hverja göngu-
ferð. Reynslan bendir til þess að
helstu kostir gönguferða séu ein-
faldir og hversdagslegir og komi
m. a. fram í skjótari bata eftir sjúk-
dóma, eins og áður var nefnt. Með
aldrinum verðum við meira og
rneira vör við þetta, ekki síst í vinnu
þegar dregur úr líkamlegum afköst-
um. Ég ætla ekki að fara áð gorta af
ferðum mínum upp um hæðir og
hóla, fjöll og firnindi og jökla lands-
ins, en þegar ég stóð ásamt göngu-
félögum á Hvannadalshnúk í júlí-
byrjun 1983, eftir að hafa hækkað
mig um tvö þúsund metra á tíu
klukkustundum, efaðist ég ekki
lengur um gildi gönguferða. Ein-
hvern veginn finnst mér að sá sem
ekki hefur horft yfir landið af ein-
hverju stórfjallanna hafi ekki séð
ísland. Til viðbótar við gildi göngu-
ferða til líkamsræktar er slysahætt-
an af þeim er sáralítil, eða eins og
HEILBRIGÐISMÁL 2/1987 19