Samtíðin - 01.08.1934, Blaðsíða 10

SAMTÍÐIN
Eins og áður er getið, er áætl-
un þessi gerð 1921 eða 22. Verð-
lag var þá, svo sem kunnugt er,
mjög hátt. Er því líklegt að
kostnaðurinn við byggingu stöðv-
arinnar yrði nú minni en áætlað
var, jafnvel þó að nokkur verð-
auki verði sökum! þess, að nú
mundi þurfa að nota 60000 volta
spennu í stað 20000, sem áætlað
var. Er als ekki ólíklegt að
kostnaðurinn kæmist niður und-
ir 300 kr. hestafl mesta álags
(reiknað með varavélum), eða
jafnvel niður í sama verð og full-
virkjun Ljósafoss. En saman-
burður á hinum 3 stærðum í á-
ætluninni sýnir, að fyrsta virkj-
un er hlutfallslega ódýr. Senni-
lega mundi 6000 kr. stöð (eins
og fyrsta virkjun Ljósafoss)
ekki kosta nema frá 2—2 */■>
miljón kr.
Háspennulínan frá orkuveri að
spennistöð við Elliðaár mundi
verða 67 km. á lengd (þar af
tæpl. 3 km. neðansjávar yfir
Hvalfjörð) eða um 22 km. lengri
en línan frá Sogi. Ef miðað cr
við sama einingarverð á km. og
á línunni frá Ljósafossi, eins og
rétt er, fyrir alt að 9000 kw. raun,
yrði línan um 215000 kr. dýrari
en frá Sogi. Auk þess kæmi ein-
hver aukakostnaður vegna lagn-
arinnar yfir Hvalfjörð. Aukalín-
ur til Borgarness og Akraness
yrðu aftur á móti mjög stuttar.
Vitanleg'a þarf að samræma á-
ætlun þá, sem þegar er gerð, við
8
núverandi verðlag, áður en dæmt
verður til fullnustu um kostnað-
inn við virkjunina, en þar sem
grundvallarrannsóknir hafa þeg-
ar verið gerðar, virðist óþarfi
að láta það taka svo langan tíma,
að framkvæmdir þess vegna
þurfi að dragast úr hömlu. En
virkjunina sjálfa ætti að mega
framkvæma á einu (næsta) ári.
Mundi það gera hvorutveggja,
spara allmikið fé í vöxtum á
meðan á byggingu stendur og
bæta úr brýnni orkuþörf Rvíkur,
einu til tveimur árum fyr en
Sogsvirkj unin gæti gert.
Botnsá mun enn ekki hafa ver-
ið rannsökuð svo heitið geti, en
tiltölulega fljótlegt ætti að vera
að gera þær rannsóknir er sýndu
hvort heppilegra væri að hefja
virkjún við hana eða Andakílsá.
Með framanrituðu hefi ég
viljað færa rök að því, að svo
framarlega, sem Reykjavík fær
heitt vatn til upphitunar, þá er
virkjun Sogsins ekki besta lausn
rafmagnsmála hennar.
Til þess að vera hagkvæm þarf
Sogsvirkjunin að grundvallast á
svo mikilli orkusölu, að þriðja
virkjun hennar a. m. k. verði
fljótlega nokkurnvegin fullnot-
uð, en líkurnar til þess að svo
verði, eru minni en litlar.
Það helsta er gæti aukið orku-
söluna, er það, ef hér risi upp
stóriðnaður, sem notaði allmörg
þús. kw. En ekki er byggjandi á
honum fyr en einhver snefill af