Samtíðin - 01.08.1934, Blaðsíða 4

SAMTÍÐIN
Það er nú notað til upphitun-
ar Landsspítalans, Austurbæjar-
skólans og nokkurra annara húsa.
Hefir upphitun þessi, svo sem
vænta mátti, reynst vel. En hita-
magn Þvottalauganna er svo lítið,
að almenn not þessarar veitu eru
minni en skyldi. Þvottalaugamar
eru svo að segja við bæjarvegginn.
Næsta hitasvæðið er upp við
Reyki í Mosfellssveit, 17—18 km.
frá Reykjavík. Hitamagnið þar
er miklu meira en við Þvottalaug-
arnar, en hefir víst aldrei veríð
mælt nákvæmlega og eru því hug-
myndirnar um það allmjög á
reiki. Þó er það víst, að þar er
ekki um að ræða nema lítið brot
af þeim 40—50 miljónum hita-
eininga, sem telja má að Reykja-
vík þarfnist á klukkustund. Nú
eru framkvæmdar þar jarðboran-
ir til þess, ef verða mætti, að fá
aukið magn vatns og hita.
Þriðja hitasvæðið er á Reykja-
nesskaga, suð-vestan við Kleifar-
vatn, liðlega 30 km. frá Reykja-
vík. Það er miklu meira en fyr-
nefnd svæði og tel ég vafalítið, að
þar komi nú upp meira hitamagn
en vér höfum þörf fyrir.
Fjórða hitasvæðið er í Henglin-
um og nær niður í Ölfus. Er það
geysistórt og hefir sennilega meira
hitamagn en fyrnefnd svæði. —
Vegalengd þangað er 35—40 km.
Á Reykjum er hitastig vatns-
ins nokkru neðan við suðumark,
en við Kleifarvatn og í Hengli er
hitinn hærri. Er líklegt að þar
2
mætti, auk vatns í hitaveituna, fá
gufu til framleiðslu rafmagns.
Nýlega hefir Gísli Halldórsson
verkfr. vakið máls á því, að hag-
kvæmt mundi, ef næg gufa fæst,
að nota hana fyrst til aflfram-
leiðslu en síðan til upphitunar
vatns í hitaveituna. Eru tillögur
þessar um aflframleiðsluna í sam-
ræmi við raddir þær, er fram
komu við fyrstu umræður þessa
máls hér, enda bendir reynsla sú,
sem fengin er um hveravirkjun
erlendis (t. d. í Ítalíu og Banda-
ríkjunum) til þess, að nota mætti
jarðhitann hér á þann hátt. Lík-
ur benda einnig til þess, að þess-
háttar jarðhitavirkjanir yrðu stór-
um ódýrari hlutfallslega, en virkj-
un vatnsafls, jafnvel þar sem skil-
yrði eru ágæt. Það ætti því að
mega telja það sjálfsagt, að ekki
verði ráðist í dýra hitavieitu án
þess að þvílíkir möguleikar til
sameiginlegrar virkjunar afls og
hita væru athugaðir og notaðir,
ef þeir eru fyrir hendi.
Ef ekki fæst nægilegt hitamagn
við boranir þær, sem nú eru gerð-
ar við Reyki, virðist um þrjár
leiðir að velja: 1. að hætta við
veituna, 2. að leiða það vatn sem
fæst við Reyki ofan til Reykja-
víkur þó að það fullnægi ekki
hitaþörfinni, og 3. að leita til
stærri hitasvæða.
Sennilega verða menn sammála
um það, að af þessum leiðum komi
aðeins önnur og þriðja til greina.
En undarlegt má það heita, ef