Samtíðin - 01.08.1934, Blaðsíða 15

S AMTÍÐIN
m
ar, þessa fagra, lífsglaða, gáfaða
en stefnulausa Vermlendings.
verða ljóslifandi fyrir m'anni.
Við ökum niður með Fryken.
Við komum á herragarðinn, þar
sem Gösta Berling tók greifa-
frúna, sem ekki vildi sýna honum
nein ástaratlot á dansleiknum,
spenti hest sinn fyrir sleðann
og ók út á ísinn út í náttmyrkr-
ið með hana. Ilinumegin vatnsins
gægist Ekeby, herragarður Kaval-
jeranna út úr skógarjaðrinum.
Öll sagan verður veruleiki fyrir
manni.
Ferðin gengur hægt, við nem-
um oft staðar til þess að litast
um. Það suðar í skóginum, hægur
þytur bylgjar kornið á ökrunum,
bjölluhljómurinn berst frá skóg-
inum, þar sem búsmalinn er á
beit. Fryken er himinblár og hér
og hvar glampar á hvíta veggi
herragarðanna á milli trjánna.
Þetta er eins og í sögu. — Það er
sannarlega æfintýrablær yfir
Vermalandi.
Já, lesum Gösta Berlings sögu,
ferðumst um Vermaland á sól-
björtum sumardegi eða fögrum
vetrardegi, þegar hrímfrostið
glitrar á grænum greinunum,
njótum gestrisninnar á verm-
lenskum herragarði og tölum við
skálddrotninguna í ríki sínu! Ef
við gerum þetta, eigum við marg-
ar fagrar minningar, sem aldrei
munu úr minni líða
Gamall vermlenskur herragarður. — Fæðingarstaður Gejers.
13