Samtíðin - 01.08.1934, Blaðsíða 23

S AMTÍÐIN
bernskuskeiði íþróttahreyfingar-
innar voru slys af orsökum of-
reynslu tíðari en nú, en sam-
keppnin og' afrekin þó miklu veiga-
minni. Meðal íþróttaþjóðanna
hættir sér enginn til leiks nú
orðið, nema með góðum undir-
búningi. Hjá okkur íslendingum
er þetta öðru vísi, af því við
stöndum enn á byrjunarstigi, eða
réttara sagt, við stöndum enn á
byrj unarstiginu, af því að við
höfum enn ekki lært að breyta
eftir þessu höfuðatriði allrar
íþróttaþróunar. Meðal íþrótta-
þjóðanna þykir styttri undirbún-
ingstími en þrír til fimm mán-
uðir ófullkominn. Hér láta menn
sér nægja eins til tveggja mánaða
tíma og æfa þá óreglulegar og
flausturskendar, eins og við er
að búast.
Nei, kappleikar eru ágætt og
óhjákvæmilegt meðal til að efla
þroska íþróttamanna, en því að-
eins þó, að ekki sé vikið á snið
við aðalatriðið, undirbúninginn.
Eftir því sem undirbúningur und-
ir kappleik gerir meiri kröfur til
eiginleika íþróttamannsins, því
meiri þroska hefir hann í för með
sér. Þroskaáhrif íþróttanna verða
meiri fyrir kappleikinn, bæði lík-
amlega og andlega — og, síðast
en ekki síst, siðferðilega. En þeir
íþróttamenn, sem ekki hafa feng-
ið nægilegan undirbúning og hafa
ekki nægilegan íþróttaþroska, eða
ekki eru líkamlega heilbrigðir,
eiga ekki að taka þátt í kappleik-
um — og á ekki að leyfast það.
— í öllum málum viðvíkjandi
kappleikum og undirbúningi
íþróttamanna undir þá, er sjálf-
sagt að hafa íþróttalæknirinn með
í ráðum, og íþróttamenn í þjálf-
un ættu iðulega að leita ráða hjá
honum. Hann getur ái’eiðanlega
gefið þeim rnargar dýrmætar
l)endingar, svo að þjálfunin komi
að betra haldi en ella.
21