Samtíðin - 01.03.1941, Síða 29

SAMTÍÐIN
25
hve gömul ég' sé orðin, eins og
kunningjafólk mitt mundi gera.
heir láta sér nægja að skrifa það
hjá sér.
Ég hef þekt konu nokkra í 30
ar- Hún er núna að láta af mikil-
Vægu trúnaðarstarfi. Öll þessi ár
hefur mér aldrei dottið í liug að
sPyrja hana, hve gömul hún væri.
í sambandi við liana var aldur auka-
atriði. Hún var altaf jafn yndis-
leg og frábærlega skemtin í við-
móti. Hún umgengst að staðaldri
margt fólk á ýmsum aldri, og öll-
um þykir vænt um hana. Mér brá
| hrún, er ég frétti, að hún væri
1 þann veginn að láta af starfi sínu
fyHr aldurs sakir.
~~ Jæja, sagði hún, — livað held-
Urðu nú, að ég sé orðin göníul.
Mér fanst þetta óviðkunnanleg
spurning. Mig langaði alls ekki til
að lara að reyna að ákyarða aldur
þessarar yndislegu og si-ungu konu.
Ég er 82 ára! sag'ði hún. —
Éf vinnuveitendur mínir hefðu liaft
n°kkra hugmynd um, live gömul ég
'æri, mundu þeir fyrir löngu hafa
saé?t mér upp starfi mínu!
f’á óraði áreiðanlega ekki fvrir
Því, hve gömul hún var orðin, og
vildi óska, að hún Iiefði ekki
sa8t mér frá því. Ég hef alltaf litið
a l'essa konu eins og læk, sem líð-
llr ^frain sí-ungur og gersamlega
fvrirhafnarlaust, óháður öllu þvi,
sem heitir tími. Ég get ekki gleymt
1>'í, að hún skuli vera orðin 82 ára
8°mul. Og nú ætlar hún að segja
UPP starfi sínu og draga sig í hlé.
thðan hún komst til vits og ára,
hefur hún aldrei skeytt um það, þó
Dömufrakkar
ávalt fyrirliggjandi
Guðm. Guðmundsson
klæðskeri
Iíirkjuhvoli. Sími 2796
Reykjavík
GLUGGA!
HURÐIR!
cg alt til húsa smíðar
Magnús Jónsson
Trésmiðja
Reykjavík
Vatnsstíg 10. Sími 3593
Pósthólf 102