Samtíðin - 01.05.1942, Blaðsíða 20

16
SAMTlÐIN
SASCHA GUITRY :
Hugmyndir mínar um kvenfólk
[Höfundur þessarar greinar er einn hinn mikilhæfasti, núlifandi leik-
ari Frakka, er hefur jafnfrámt verið leikhússtjóri í l’aris og skrifað
fjölda leikrita. Siðan París var hernumin, hefur Guitry verið þar eins
konar ókrýndur leiklistarkonungur í skjóli fyrstu konu sinnar, Charlotte
Lyses, sem hann skildi við fyrir 20 árum. Sámtals hefur Guitry verið
fjórkvæntur og liefur þar af leiðandi talsverð kynni af konum, enda er
hann beinlinis frægur fyrir viðskipti sín við „hið fagra kyn“.]
KONA! Dásemd allra dásemda! I
bernsku er bún aðdáanleg, í
æsku töfrandi. Fullvaxta er hún æs-
andi og keniur mönnum. úr jafnvægi.
Sem eiginkona er hún hrífandi og
sem móðir viðkvæm og áhrifamikil.
Þegar æskan hefur yfirgefið konuna,
gerist hún ein af þessum fingerðu og
glaðlegu hefðarkonum., sem öðlast á
ný bjarma æskunnar og stundum
jafnvel hinn ferska hreinleik hernsk-
unnar. Þannig keniur konan mér fvr-
ir sjónir .... og þess vegna elska
ég liana.
En — samt sem áður hefur lífs-
reynsla sú, sem ég hef öðlazt síðustu
þrjátíu árin, neytt mig til að ger-
Itrevta um skoðun, jafnskjótt sem ég
hreyti orðinu kona í fleirtölu og nefni
kcnur.
Já. Konan er unaðslegasta dásemd
tilverunnar! En konur .... eru allt
annað. Þegar maður spyr sjálfan sig:
„Hvað er kona?“, þá hugsar hann
um allar dyggðir konunnar og seið-
magn liennar, sem gerir hana að
hugsjón manns og draumsýn, og
hann hrópar: „Ó, kona, yndislegasta
dásemd allra dásemda!“
En þegar hann spyr sjálfan sig,
livað konur séu, verður svarið hið
saina og hjá Moliére, sem komst
þannig að orði, að ekkert væri
heimskara, ekkert óheilbrigðara og
ekkert sviksamlegra á jörðu hér en
hið fagra kyn.
Að lala um konur er sama sem,
að tala illa um þær, hvað svo sem
menn kunna að hugsa um þær í raun
og veru. Það er nú einu sinni svona,
að ef þú talar vel um eitthvað, þá er
venjulega furðu lítið um það að
segja. Að tala illa um kvenfólkið
táknar, að það sé okkur óþrjótandi
umræðuefni. Ég er á þeirri skoðun,
að sá maður, sem talar vel um kven-
fólk, þekki það ekki og liafi aldrei
elskað það.
En áður en ég segi meira, vil ég
taka þetta skýrt fram: Þær konur,
sem ég tala um, lesari góður, eru
hvorki þín kona né min. Okkar kon-
ur eru heilagar! Eg tala aðeins um
konur annarra manna. Eg held mér
við þá skoðun, að ein kona sé dásam-
leg, en tvær konur séu ægilegar.
Ilvers vegna-? Vegna þess að ég hef
komizt að raun uin, að tvær konur
geta aldrei komið sér fyllilega sam-
an, nema samkomulagið sé á kostnað