Samtíðin - 01.11.1951, Blaðsíða 12

8
SAMTÍÐIN
Þórunnar Jóhannsdóttur, enda þótt
þau virðist ekki kosta hana verulega
fyrirhöfn, vegna fágætra, meðfæddra
hæfileika. Auk píanóleiks hefur hún
lært fiðluleik og numið almenna tón-
fræði. Hún hefur sjálf samið nokkur
smálög og flutt sum þeirra opinber-
lega bæði hér á landi og í Englandi.
Samtals hefur hún haldið um 50
sjálfstæða hljómleika, en hefur alls
komið fram opinberlega um 70 sinn-
um. Viðtökurnar hafa ávallt verið
framúrskarandi góðar. Efnisskrárn-
ar á hljómleikunum hafa verið mjög
fjölbreyttar, allt frá smálögum upp í
sónötur eftir Beethoven og Mozart
og svítur eftir Bach ásamt verkum
eftir Chopin, Schumann og Debussy.
En langmesta listsigur sinn vann
Þórunn í Manchester, nokkru eftir
að hún var hér heima sl. vor. Þar lék
hún píanókonsert í F-dúr eftir Mozart
með hinni nafnkunnu Hallé-hljóm-
sveit borgarinnar, en stjórnandi
var Sir John Barbirolli, einn fræg-
asti hljómsveitarstjóri, sem nú er
uppi. Áheyrendur voru liðlega 6000,
og eftir samhljóða blaðaunmiælum
að dæma var hrifning þeirra að heita
má takmarkalaus. Það er fremur fá-
gætt, að brezkir áheyrendur klappi
allt hvað af tekur milli þátta við
flutning æðri tónlistar. En Þórunn
varð að þessu sinni hvað eftir ann-
að að standa upp og hneigja sig til
þess að þagga niður lófataluð. Af
myndum, sem blöðin birtu af lienni
og Sir John Barbirolli, er svo að sjá,
sem með þeim hafi tekizt „miklar
ástir“, og veit enginn enn, hve af-
drifaríkar þær kunna að verða ís-
lenzka undrabaminu.
ic Island — Þórunnarland
Sama kvöldið og ég var gestur á
heimili Jóhanns Tryggvasonar bauð
Arts Council mér að hlusta á tón-
leika í Royal Festival Hall, hinni
miklu nýju tónhstarhöll, sem reist
hefur verið á sýningarsvæðinu á suð-
urbakka Temsár. Það vildi svo til, að
á þessum hljómleikum lék einleik á
píanó með Lundúna symfóníu-
hljómsveitinni einn af frægustu
píanóleikurum Breta, frú Eileen
Joyce, en hljómsveitarstjóri var Sir
Malmcolm Sargent. Hvert sæti hins
mikla húss var sldpað, og þegar frú
Joyce hafði lokið leik sínum, ætlaði
lófataki áheyrendanna aldrei að
linna. Mér varð þá hugsað til litlu
stúlkunnar frá Islandi, sem nokkram
dögum áður hafði hrifið þriðjungi
fleira fólk en hér var saman komið.
Og síðan hefur hugur minn oft dval-
izt lijá fjölskyldu Jóhanns Tryggva-
sonar, sem hefur á undanförnum
árum haldið uppi merki íslenzkrar
menningar af mikilli þrautseigju við
frémur þröngan fjárhag og ýmsa
aðra örðugleika. Það er að koma á
daginn, að með yngri systkinum Þór-
unnar búa einnig ótvíræðir listrænir
hæfileikar. Þannig hefur Solveig litla,
systir hennar, sem nú er 7 ára, þegar
vakið athygli á sér fyrir frábæra
hæfileika í listdansi (ballet). Þess er
að vænta, að íslenzk fjárveitingar-
völd styrki Þórunni Jóhannsdóttur
ríflega, meðan hún er enn við nám
og taki í þeim efnum fullt tillit til
þess, hve lítils virði íslenzk króna er
orðin, miðað við erlent gengi, og þá
þungbæru dýrtíð, sem nú ríkir í
heiminum.