Samtíðin - 01.06.1955, Blaðsíða 18

14
SAMTÍÐIN
unum í heilu siðfræðikerfi, og fjöl-
margir meiri háttar kennimenn og
uppeliiisfrömuðir hafa tekið henni
tveim höndum. Það er von Schweitz-
ers, að fyrir atheina þessara manna
megi siðfræði hans á sínum tíma
verða til þess að stuðla að friði í
heiminum.
Árið 1950 var gengizt fyrir at-
kvæðagreiðslu meðal rithöfunda,
tónsnillinga og annarra listamanna
úr seytján þjóðlöndum um það, hver
væri „maður aldarinnar". Schweitz-
er var kjörinn og hlaut jafnframt
þessi ummæli: Ef hugsjónir hans
næðu fram að ganga, mundu þær
leysa vandamál mannkynsins.
SCHWEITZER átti sér frá blaulu
harnsheini einlæga ást til manna og
málleysingja. Er hann var barn,
fékkst hann ekki til að fara í nýja
skó, sem foreldrar hans gáfu hon-
um, af því að fátæku börnin í þorp-
inu Giinsbaeh i Elsass, þar sem hann
var í heiminn borinn, áttu ekki nýja
skó líka. Ekki fékkst hann heldur
til að veiða fisk, af því að honum
ógnaði meðferðin á maðkinum, sem
notaður var í beitu, og ekki síður
fiskinum, scm á öngulinn beit.
„Ó, himneski faðir, blessaðu allt,
sem lífsanda dregur,“ hað hann á
hverju kvöldi.
Alhert Schweitzer fæddist 14. jan.
1875. Faðir hans var mótmælenda-
prestur, og var því ekki undarlegt,
þótt hugur sonarins hneigðist
snemma að guðfræði. Átta ára gam-
all var hann orðinn furðu kunnugur
heilagri ritningu og tekinn að velta
fyrir sér með gagnrýni ýmsum frá-
sögnum hennar. Barnsliuga hans
var öldungis um megn að skilja,
hvers vegna fjölskylda Jesú var tal-
in fátæk, eftir að henni höfðu verið
færðar dýrar gjafir: gull, reykelsi
og myrra. Þá fannst honum og alveg
óskiljanlegt, að vitringarnir frá
Austurlöndum skyldu ekki hafa hirt
um að veita Jesúbarninu þjónustu
nema einu sinni.
Þessar og þvílíkar spurningar ork-
uðu á hug ungmennisins, einnig á
háskólaárunum i Strasbourg, þar
sem Schweitzer lagði jöfnum hönd-
um stund á heimspeki og guðfræði.
Sumar þeirra stríddu einnig á hug-
ann, eftir að hann var orðinn prest-
ur í Strasbourg. Þessi andlegu við-
fangsefni urðu uppistaðan i hók
lians um Jesú Krist, sem út kom ár-
ið 1906 og aflaði höfundi sínum
heimsfrægðar. Þar vóru til meðferð-
ar tekin atriði úr lífi og kenningu
meistarans, sem höfundi virtist, að
cinkum hefðu verið misskilin. Jesús
var að hans áliti Guðsson, gæddur
guðlegu eðli, en heimurinn hafði
hvorki skilið sögu hans né kenning-
ar.
Jafnframt því, sem Schweitzer var
orðinn heimsfrægur guðfræðingur
og rithöfundur, kom í Ijós, að hann
var gæddur undraverðri tónlistar-
gáfu. Það lék ekki á tveim tungum,
að hann var mestur organleikari í
Norðurálfu, en auk þess hafði hann
samið frábærlega snjalla ævisögu
hins mikla orgelmeistara Jóhanns
Sebastíans Bachs.
En ,ekkert af því, sem nú er talið,
nægði þessum mikla mannvini 20.
aldarinnar. Þrítugur vegur hann og