Samtíðin - 01.06.1955, Blaðsíða 21

SAMTÍÐIN
17
Fáeinir dropar af angistarsvita
geta komið upp um afbrotamann.
Það er hægt að gera sér grein fgrir
andlegri og líkamlegri hæfni hans
í sambandi við tegund afbrotsins.
Tækríilögreglan kann orðið ótal
margt, sem betur fer. Hún skapar
okkur, friðsömum þegnum, i nú-
tímaþjóðfélági ómetanlegt öryggi
fyrir hinuín villuráfandi afbrota-
lýð, sem sækir sér sí og æ nýja og
nýja þekkingu í glæpabókmenntirn-
ar. Þar læra unglingarnir stafróf
glæpamennskunnar. Nú hafa tækni-
deildir rannsóknarlögreglunnar
jafnvel tekið kjarnorkuvísindin í
þágu eftirgrennslana sinna.
★ Tæknin hefur sigrazt
á ótrúlegum erfiðleikum
Hér að framan hefur samkvæmt
visindalegum upplýsingum verið
getið nokkurra af þeim hættum, sem
afbrotamenn nútímans verða að
gera sér grein fyrir, ef þeir eiga ekki
að ganga að því visu að lenda i
höndum löggæzlumannanna. Nú
skulu samkvæmt sömu heimildum
nefnd dæmi um afbrotamenn, sem
ekki tókst að dyljast, enda þótt
hyggnir þættust vera.
Beckert nokkur, ritari í Stendisveit
Þjóðverja i Chile, hélt, að hann gæti
framið .eitt þessara „fullkomnu af-
brota“. Hann skrifaði nafnlaus bréf
til sendiráðsins. í þessum bréfum
hótaði hann sjálfum sér dauða, og
einn góðan veðurdag fannst hann
líka dauður í rústum sendiráðshúss-
ins, sem hafði verið brennt til
grunna. Hringur og fleira, sem
fannst á líkinu, leiddi í ljós, að sá
látni hlyti að vera Beckert og enginn
annar. En tannlækni nokkurn furð-
aði á því, að framtennurnar á líkinu
böfðu verið brotnar út munni þess.
Hann ráðlagði, að rannsókn yrði
framkvæmd á tönnum líksins, og
kom þá í ljós, að jaxlar þess voru í
bezta lagi. Nú var það hins vegar
vitað, að Beckert hafði. mjög lélega.
jaxla. Nánari rannsókn leiddi í ljós,
að sá látni var enginn annar en liús-
vörðurinn í sendiráðinu. Beckert var
aftur á móti handtekinn við landa-
mæri Chile með milda peninga á sér.
Hafði hann stolið þeim og lagt síð-
an á flótta eftir manndráp og hús-
bruna.
Nokkrir dularfullir stuldir áttu
sér stað í Frakklandi. Við rannsókn
komu í ljós fingraför, sem voru ger-
ólík öllum fingraförum, sem rann-
sóknarlögreglan hafði áður séð. Gat
verið hér um fingrafara/ó'/szm að
ræða? spurðu sérfræðingarnir hver
annan. Þá datt snjöllum leynilög-
reglumanni í hug, að förin gætu ver-
ið eftir apa. Leitaðir vorú uppi allir
apaeigendur borgarinnar. Einn
þeirra hafði talið sér trú um, að
þjófnaður, sem api hefði verið lát-
inn fremja, mundi ekki geta komizt
upp! Hann átti eftir að komast að
raun um hið gagnstæða.
Báðizt hafði verið á konu í inyi’kri.
Hún gat engar upplýsingar gefið um
tilræðismanninn. Maður var tekinn
fastur, hálfl í hvoru af handahófi.
Hann harðneitaði, að hann hefði
ráðizt á konuna. En sekur var hann
nú samt um þennan glæp. í svipting-
unum við konuna hafði. fanturinn