Samtíðin - 01.12.1956, Blaðsíða 31

SAMTÍÐIN
23
Sant tíöarhjón in
DAGAR LIÐU. Loks rann upp sá
dagur, er Krummi greiddi fyrstu af-
borgun af væntanlegri ibúð. Honum
hafði tekizt að aura saman 40.000
kr., en það hafði líka kostað hann
margan svitadropann. Svala hafði
reynt að vera hyggin og sparsöm
húsmóðir. Oft hafði hún setið á
sér, þegar hún sá eitthMað, sem
iiana langaði í. En kvenfólk er nú
alltaf kvenfólk, og kveneðli hennar
átti það til að gægjast fram við og
við.
Svala (blíðum málrómi): Á ég
að klóra þér á hakinu, elskan?
Krummi: Ah! mikið væri það
gott.
Svala (læðir annarri hönd sinni
inn undir skyrtu hans): Sigga kom
í gær.
Krummi (umlar): Svolítið ofar.
Nei, ekki þarna. Ofar sagði ég.
Svala (revnir að verða við ósk
hans): Þú liefðir átt að sjá hana. í
nýrri kápu — og með hatt, sem var
alveg draumur. (Hún andvarpar).
Krummi (annars hugar): Jæja. —
Þetta er nú orðið .gott hjá þér
Þakka þér fyrir.
Svala (hugsar sig um): Á ég að
hora i eyrun á þér, vinur?
Krunnni: Greiddu mér heldur.
(Hann réttir henni greiðu og hag-
ræðir sér um leið. Lygnir augunum.)
Svala: Þú hefðir átt að sjá, hvað
hann fór mér vel.
Krummi: Ha? Hver fór þér v,el?
Svala: Hatturinn, auðvitað.
Byggingarvörur
Innidyraskrár
Útidyraskrár
Innidyralamir
Útidyralamir
Skápslæsingar
Hurðarhúnar, margar teg.
Dyralokur
Smekklásar
Smekklásalyklar

tmae/tt
á
Mtaf ei ttli uaci nijtt!
Islenzkur
silfnr-
IsorAhnnaAiii*

er
alltaf gulls í gildi
CjnhlaiK^ur rviaanúóáon
GULLSMIÐUR
Laugavegi 22 A. — Sími 5272.