Samtíðin - 01.04.1958, Blaðsíða 22

18
SÁMTÍÐIN
til einhverrar sælukenndar innra með
sjálfum mér, ef svo tækist til, að ég
sæi þau i faSmlögum. Ég þráSi svo
mjög að liefna mín á þeim. En fyrir
hvaS ? Ég held,. aS ég liafi veriS aS
því kominn aS verSa vitskertur. Ef
afbrýSisemi getur gert fólk brjálaS,
var hún aS gera mig þaS. Ég fann,
aS ég niyndi aldrei geta afborið þetta
vetrarlangt. En hvaS átti ég til bragSs
aS taka? Tala viS Helgu? Til þess
gat ég aldrei fengiS mig.
Undir eins og féS kom í liús, tók
ég viS geymslu þess. ÞaS gat veriS
talsvert örSugt verk, ef það var rækt
vel. Bærinn í HlíS og beitarhúsin þaS-
an stóSu undir bröttu og hrikalegu
fjalli meS háum hömrum, en grös-
ugum hjöllum milli þeirra. AllviSa
voru hjallar þessir sundur skornir
af lækjargiljum, og á allmörgum
stöSum voru sniS í klettana, sem fé
lcomst um. Ekki voru allir þessir
hjallar jafnháir. AS sumarlagi létu
lækirnir lítiS yfir sér, en i þurra-
frostum á vetrum belgdu þeir sig
upp, og virtist þá jafnvel eins og
vatniS kæmi út úr klettunum. Mynd-
uðust þá víSa svellbólstrar, og varS
fjalliS við það hættulegt yfirferSar.
Stundum gat féS komizt upp meS
bólstrunum, upp tvö til þrjú flughál
þrep. En þegar þaS ætlaSi niSur svell-
bólstrana hinum megin, komst þaS
oft hvorki lönd né strönd. VarS þá
aS brjótast með það sömu leið og
þaS hafSi komiS. Var þaS ekki ein-
ungis tafsamt, heldur oft beinlínis
háskalegt fex-Salag. Um allt þetta var
mér vel kunnugt, en ég ásetti mér
aS geyma fjárins samvizkusamlega.
Niðurl. í næsla hefti.
VEFARira
MIKLI
LESENDUR Skírnis fengu síSast-
liSiS sumar i heridur ágæta ritgerð:
Huglægni og hlutlægni í stíl Halldórs
Kiljans Laxness eftir sænska há-
skólakennarann, dr. Peter Hallberg.
Er þar gerð ýtarlega grein fyrir stil
Laxness og listrænum vinnubrögð-
um í nokkrum höfuðritum hans.
Ritgerð þessi samsvarar lokakaflan-
um í seinna bindi hins mikla tveggja
hinda rits Hallbergs um ævi og skáld-
skap Halldórs K. Laxness, sem út
kom í Stokkhólmi 1954 og ’56.
Nú er þetta rit Hallbergs aS koma
út hjá Helgafelli í isl. þýðingu Björns
Tli. Björnssonar og verður þar að
líkindum skipt í fjögur bindi. Hið
fyrsta, Vefarinn mikli, kom fyrir
jólin og fjallar um æskuskáldskap
Laxness, er hann var enn á gelgju-
skeiði, áður en hann fullmótaðist við
samning höfuðverka sinna.
Peter Hallberg er manna fróðast-
ur rim vinnubrögð Halldórs Laxness,
enda hefur hann ekki einungis skrif-
að um þau rösklega 30 ritgerðir, sem
að verulegu leyti eru felldar inn í
fyrrnefnt rit, heldur hefur hann á-
samt fyrri konu sinni þýtt á sænsku
ýmsar merkustu sögur skáldsins. Er
því mikill fengur að riti lians. ÞaS
er harla stórt í sniðum og samið af
vísindalegri smásmygli. ViS fyrstu
sýn orlcar það á lesandann líkt og
uppkast að miklu minna riti, því að
hvarvetna blasa við bréfakaflar frá
Laxness til vina lians og orðréttar
glefsur úr ritum slcáldsins, sem ekki