Samtíðin - 01.04.1958, Blaðsíða 18

14
SAMTÍÐIN
A. B. boðar athyglisverða nýjung
. ^ðamtal ui& -JJonráfa Jjónnon pramhvœnularstjór,
ALMENNA BÓKAFÉLAGIÐ hef-
ur áunnið sér aðdáun manna fyrir
stórbrotið menningarstarf. Það hef-
ur á rúmum 2 árum sent frá sér
120.000 eintök bóka. Skömmu fyrir
jólin í vetur kom frá því einhver feg-
ursta bók, sem hér hefur sézt: Heim-
urinn okkar, saga veraldar í máli og
myndum.
„Hvað hafið þið nýtt á prjónun-
um um þessar mundir?“ spurðum
við Eyjólf Konráð Jónsson fram-
kvæmdarstjóra á dögunum.
„Við erum að gera þá gerbreytingu
á útgáfuháttum okkar, að framvegis
sendum við eina bók frá okkur mán-
aðarlega: bók mánaðarins. Vonum
við, að félagsmönnum þyki það ó-
líkt betra en að fá allar bækurnar i
einu lagi.“
' „Geta félagsmenn valið um bæk-
urnar ?“
„Já, þeir bafa fullt val milli allra
útgáfubóka okkar og þurfa ekki að
taka nema 4 þeirra til þess að halda
félagsréttindum sínum; öllum hinum
bókunum geta þeir liafnað.
„Þið eruð ekki smeykir við að fara
inn á nýjar brautir.“
„Nei, og við skuldbindum engan
Tökum myndir við öll tækifæri.
Ljósmyndavinnustofa
Péturs Thomsens
Ingólfsstræti 4. Sími 10-297. Pósth. 819.
mann til að halda áfram þátttöku i
félagi okkar. Hins vegar gerum við
fastlega ráð fyrir, að þátttakan auk-
ist að miklum mun við breytinguna.fr
Við bjóðum einungis beztu bækur,
sem völ er á, og eftirleiðis ætlum við
að fylgjast vel með þvi, ef aðrir gefa
út eigulega bók og reyna þá að ná
samkomulagi um kaup á henni í stór-
um stíl til þess að geta boðið félags-
mönnum okkar hana með sérstökum
vildarkjörum.“
„Og ykkar djörfu vonir um við-
gang félagsins hafa í engu hrugð-
izt?“
„Síður en svo. Okkur grunaði ekki,
að eftir rúm 2 ár yrðum við búnir
að gefa út á annað hundrað þúsund
hækur — eða hartnær eina hók á
livert lesandi mannsbarn x landinu,“
segir frámkvæmdarstjórinn að lok-
um.
Þegar litið er á útgáfustarfsemi
AB og bókaval þess, er auðsætt, að
livort tveggja hefur mótazt af víð-
sýni, djörfung og þjóðrækni.
Orðlagður kvennamaður kom inn
í búð og hafði allt í homum sér. Að
lokum vék hann sér að verzlunar-
stjóranum og sagði: „Getið þér ekki
látið svolítið laglegri kvenmann af-
greiða mig?
„Því miður,“ anzaði hinn, „laglegri
stúlkan okkar hljóp í felur, þegar
hún sá yðuf koma.“