Samtíðin - 01.10.1965, Blaðsíða 21

SAMTÍÐIN
17
umst á legubekkinn, og Halldór liellti í
glösin.
„Það hefði verið dálaglegt að láta þig
dúsa hér aleina i ibúðinni i allt kvöld,
og það á laugardagskvöldi,“ sagði Hall-
dór. „Landssambandið til skemmtunar
ungum einmana stúlkum hefur því veilt
mér umboð til að gera allar nauðsyn-
legar ráðstafanir. Taktu nú út úr glasinu,
stúlka mín. Það er meira í flöskunni.“
„Þú ert nú meiri karlinn, Halldór!“
sagði ég.
En kokkteillinn bragðaðist vel, við
höfðum nóg umræðuefni, og það fór al-
veg dásamlega um okkur þarna á legu-
bekknum. Halldór tók yfir um mig, og
áður en við vorum búin úr þriðja glas-
inu, kysstumst við heitt og innilega og
vorum alveg í sjöunda himni.
BAKIÐ á legubekknum snéri að dyr-
unum, og þess vegna tókum við ekki
eftir því, að Helga litla var komin
inn i stofuna. Eins og hvert annað hæ-
verskt og vel uppalið barn hafði liún
farið úr skónum frammi í anddyrinu og
læðzt svo á sokkaleistunum inn, svo að
alls ekkert heyrðist til hennar.
„Er það þetta, sem kölluð er brennandi
ást?“ spurði telpan.
Við Halldór hrukkum við og færðum
okkur ósjálfrátt livort frá öðru.
„Helga mín, ertu komin?“ sagði ég og
stokkroðnaði. „Það var annars gott, að
þú komst, þvi nú er orðið framorðið,
og þú átt að fara að hátta undir eins.“
Barnið endurtók: „Er þetta ekki það,
sem kölluð er brennandi ást?“
„Brennandi ..., hvar hefur þú lært
þessi orð, barn?‘“
„Nú, þetta er nafnið á myndinni, sem
verður i sjónvarpinu i kvöld,“ sagði
telpan og klifraði upp í hægindastól.
„Mig langar svo afskaplega til að sjá
hana. Viltu kveikja á sjónvarpinu?“
„Elsku Helga mín,“ sagði ég, „við sem
vorum búin að lofa mömmu þinni og
pabba, að þú skvldir verða komin i
rúmið klukkan átta ...“
„Þú þarft bara ekkert að segja þeim
frá þessu,“ sagði barnið. „Að þegja er
alls ekki sama og að skrökva.“
„Hárrétt hjá þér!“ gall Halldór við.
Ég livessti augun á hann og var nú allt
annað en blíð á svipinn, en það hafði
bara engin áhrif. Hann sagði skellihlæj-
andi: „Mig langar líka til að sjá þessa
brennandi ást. Hver veit, nema maður
geti eitthvað af lienni lært!?“
„Jæja, Helga mín,“ lók ég aftur lil
máls. En litla frænka mín var þá bara
búin að liagræða sér enn betur í stóln-
um og sagði:
„Ef þú segir mönnnu og pabba ekki frá
þessu, þá skal ég líka steinþegja!“
Ég andvarpaði og skildi ekki, livað
barnið átti við. En ég lofaði lienni að sjá
sjónvarpsmyndina. Ég skil nú ekki, að
það hafi gert henni neitt, því að skönnnu
eftir að myndin byrjaði, var hún slein-
sofnuð í hægindastólnum.
Við Halldór bárum hana varlega inn
í rúm, og svo fórum við aftur inn í stofu.
En von bráðar lokuðum við fyrir sjón-
varpið. Við gátum hvort sem er ekk-
ert af því lært.
MERKINGAR ORÐTAKA á bls. 6.
1. Að gera illt verra.
2. Að vera einhverjum til tálma.
3. Það verður afturkippur hjá einhverjum.
4. Að vera aldrei óháður öðrum.
5. Að bera sigur úr býtum.
Ef skrifstofuvél yðar bilar,
þá hringið í síma
1-39-71.
V É L R I T I NN Kirkjustræti 10.