Fréttablaðið - 11.06.2010, Blaðsíða 32

4 föstudagur 11. júní
Eva Einarsdóttir, nýkjör-
inn borgarfulltrúi Besta
flokksins, er félagsmála-
kona, matarbloggari og
baráttukona um mann-
réttindi.
Viðtal: Sara McMahon
Ljósmyndir: Valgarður Gíslason
E
va Einarsdóttir er fædd í
Sundahverfinu í Reykja-
vík og hefur frá unga
aldri verið mikil félags-
málakona. Hún æfði
fótbolta með Þrótti á sínum yngri
árum, vann á leikjanámskeiðum frá
fimmtán ára aldri og var formaður
nemendaráðs á skólaárum sínum.
Eva vann um árabil í tónlistariðn-
aðinum þar sem hún starfaði meðal
annars fyrir tónlistarhátíðina Ice-
land Airwaves og Útón, útflutnings-
skrifstofu íslenskrar tónlistar. Hún
stundaði nám í tómstunda- og fé-
lagsmálafræði og alþjóðlegri verk-
efnastjórnun fyrir borgarsamfélag-
ið og frjáls félagasamtök í Gauta-
borg. Eva segir dvölina í Svíþjóð
hafa verið góða og ber Svíum vel
söguna. „Árin í Gautaborg hafa án
efa mótað mig mikið. Ég heillaðist
mikið af landinu og þar náum við
Jón Gnarr vel saman,“ segir Eva og
hlær. „Sænska samfélagið átti mjög
vel við mig. Þar var fólk mjög með-
vitað um allt sem viðkemur um-
hverfinu, mannréttindum og al-
mennt að því sem snýr að fólki.“
SJÁLFBOÐALIÐI Í
PALESTÍNU
Eva er virkur meðlimur félagsins
Ísland-Palestína og hefur meðal
annars gegnt stöðu varafor-
manns auk þess sem hún starf-
aði sem sjálfboðaliði í Palestínu
í mánuð. „Þegar ég byrjaði með
manni mínum, Eldari Ástþórssyni,
fyrir þrettán árum síðan var hann
mjög virkur meðlimur í félaginu
og ég eiginlega smitaðist af þess-
um krafti í honum. Maður reynir
að sinna þessu eins vel og maður
getur, en stundum virðist ástand-
ið í Palestínu svo vonlaust að það
getur verið erfitt að halda í von-
ina. Það væri samt alveg glatað ef
við sem búum í hinum vestræna
heimi missum vonina þegar það er
svona ótrúleg þrautseigja í fólkinu
sem býr á svæðinu.“
Eva segir ástandið í Palestínu
hræðilegt og að þar alist nú upp
ný kynslóð barna sem búi við mjög
slæm skilyrði og vaxandi reiði
vegna ástandsins. Árið 2004 dvaldi
Eva í mánuð á Vesturbakkanum þar
sem hún vann meðal annars með
Palestínsku læknasamtökunum og
kenndi ensku. „Dvölin í Palestínu
er eitthvað sem ég mun búa að
alla ævi. Ég varð vör við sprenging-
ar og byssuskot næstum á hverri
nóttu og fólk var slegið tilefnis-
laust af hermönnum við eftirlits-
stöðvar, eins var verið að reisa að-
skilnaðarmúrinn á þessum tíma og
það fór ekki framhjá manni. En það
sem kom mér hvað mest á óvart var
harkan sem ísraelsku hermennirnir
sýndu fólki þrátt fyrir að alþjóðlegir
sjálfboðaliðar væru viðstaddir, það
var eins og þeim væri alveg sama.
En það er mikilvægt að muna að
á þessu svæði starfa einnig marg-
ir Ísraelsmenn við hjálparstarf og
eru mótfallnir hernámi Palestínu,
maður má ekki detta í þá gryfju að
halda að þeir styðji allir stefnu ísra-
elskra yfirvalda og hersins því það
er svo fjarri sannleikanum,“ segir
Eva. Aðspurð segist hún aldrei hafa
upplifað sig í mikilli hættu á meðan
hún dvaldi á Vesturbakkanum,
heldur hafi óttatilfinningin komið
eftir á. „Maður óttaðist, en manni
fannst svolítið eins og maður væri
kominn inn í kvikmynd því þetta
er allt svo óraunverulegt. Maður gaf
sér lítinn tíma til að vera hræddur
en í fluginu á leiðinni heim til Sví-
þjóðar helltust tilfinningarnar yfir
mann og það tók mig smá tíma að
vinna úr því sem ég hafði upplifað
þarna. Það vildi líka svo til að það
var skotsvæði nærri heimili okkar
í Gautaborg og í hvert sinn sem ég
heyrði skotið af byssu upplifði ég
eins konar afturhvarf.“
Í gegnum sjálfboðavinnunna
kynntist Eva mörgu góðu fólki
sem hún heldur enn sambandi
við. Þegar hún er spurð út í árás-
ina sem ísraelski herinn gerði ný-
verið á alþjóðlega skipalest á leið
til Palestínu segist hún hafa þekkt
þó nokkra um borð á skipunum.
„Gamall kennari minn var meðal
annars um borð á einu skipinu og
var handtekinn og það er auðvit-
að mikið áfall þegar maður þekkir
einhvern sem á í hlut. “
NÝ BARÁTTUKONA Í
BORGARPÓLITÍKINNI
Barn undir belti Eva Einarsdóttir á von á sínu öðru barni um miðjan júlí. Henni þykir erfitt að missa af fyrstu mánuðum Besta
flokksins í borgarstjórn, þótt hún ætli að fylgjast vel með af hliðarlínunni. Hún hlakkar að sjálfsögðu líka mikið til fæðingarorlofsins.
„Maður reynir að sinna þessu eins
vel og maður getur, en stundum virð-
ist ástandið í Palestínu svo vonlaust
að það getur verið erfitt að halda í
vonina. Það væri samt alveg glatað
ef við sem búum í hinum vestræna
heimi missum vonina þegar það er svona ótrú-
leg þrautseigja í fólkinu sem býr á svæðinu.“