Morgunn - 01.12.1930, Blaðsíða 16

158
MOBGUNN
lampa í hendi og nú lá konan í stólnum, bundin ná-
nákvæmlega á þann hátt, sem hann hafði gert í fyrstu,
og öll innsigli voru óbrotin. Konan var þá vegin rétt
á eftir, og reyndist 121 enskt pund.
En það er af Mdm d’Espérance að segja, að hún
varð ákaflega veik og lá margar vikur á eftir. Blóð-
spýtingurinn, sem hún hafði læknast af í Suðurlöndum,
tók sig upp aftur, en loks fluttist hún með vinafólki sínu
til Svíþjóðar, og á Norðurlöndum dvaldi hún mest seinni
hluta æfinnar, oft við litla heilsu.
Lengi mátti hún ekki heyra miðilsfundi nefnda.
En þó fór svo að lokum, að hún varð við beiðni vina
sinna og fór að halda fundi. Tíminn læknar, þó að hann
sé stundum nokkuð lengi að því. I þetta sinn var aðal-
lega að því stefnt að fá Ijósmyndir af verum þeim, sem
birtust, og bar það líka töluverðan árangur. Eina sögu
ætla eg að segja frá því tímabili.
Þau voru, utan íundar, að eiga við myndavélina.
og gera tilraunir með magníum-ljós. Alt í einu hrópa
margir: ,,Eg sá mannsandlit fyrir aftan Mdm d’Espér-
ance“. Þetta var náttúrlega athugað, og sást þá á mynd-
inni karlmannsmynd og hún eins greinileg og af frúnni
sjálfri. Enginn fundarmanna kannaðist neitt við mann
þann, er myndin var af. Hvaða dag þetta gerðist, sézt
ekki með fullri vissu, en frásögnin ber það með sér, að
það var á tímabilinu frá 31. marz til 3. apríl árið 1890.
En svo er það 3. apríl 1890, að frúin situr og er
að skrifa sendibréf. Hún er að hugsa sig um næstu
setningu í bréfinu. Þá er hendi hennar alt í einu
stjórnað og ritaðist nafnið „Sven Strömberg". Henni
gramdist, því að bréfið, með þessu aðkomu-nafni, gat
hún ekki sent.
Þá gerist það, rétt á eftir, að hún spyr vin sinn fram-
liðinn, er fylgdist með starfi hennar, hver hann sé þessi
maður, er sjáist á myndinni hjá sér. Eins og áður fékk
hún svarið með ósjálfráðri skrift. Þetta upplýstist: