Morgunn - 01.12.1930, Blaðsíða 83

M0R6UNN
225
Fundurinn var ekki haldinn heima hjá Einari Niel-
Sen, heldur á heimili gamallar konu, frú Lange, sem
111 Jög mikið hefir verið á fundum hjá honum.
Okkur var tekið mjög vingjarnlega. Hr. Einar
Nielsen kom á eftir öðrum fundarmönnum. Við vorum
kyntar honum, og var hann fjarska vingjarnlegur og
blátt áfram.
Nú var mönnum skipað niður í tvo hringi, öðrum
na2r byrginu, og hinum þar fyrir aftan.
Fyrir tilmæli íslenzku hjónanna fengum við syst-
Urnar að vera í innri hringnum. Annars eru þeir, sem
koma í fyrsta sinni, æfinlega hafðir í þeim ytri.
íslenzki maðurinn sat á milli okkar systranna, en
k°tta hans sat í ytri hringnum, beint fyrir aftan Önnu
systur mína.
Dökkrautt ljós var í miðju herberginu, uppi í loftinu.
Því miður sat Anna alveg undir ljósinu og sá þar
leiðandi ekki eins vel og eg, sem var skáhalt við
ba<5. •— Þó að ljósið sé lítið, þá er lakara að vera und-
lr hví, þegar horft er á það, sem fram fer. — Eg sá aft-
Ur á móti vel, þaðan sem eg sat, því að þaðan bar það,
sem birtist, við ljósið.
Þegar búið var að syngja sálma, kom Mika, stjórn-
audinn hinum megin frá, talaði hátt og greinilega og bað
aÞa að takast í hend ur.
Nielsen var í sambandsástandi inni í byrginu.
Svo leið góð stund. Aftur var sungið, og þá kem-
Ur alt í einu snjóhvít vera fram fyrir tjaldið.
Þetta gjörðist í svo skjótri svipan, að eg hrökk
hart við og var nærrin hrotin af stólnum.
íslenzki maðurinn við hlið mér sagði, að eg skyldi
ehki láta mér bregða, þetta kæmi oftast mjög snögt.
Þegar eg horfði á þetta, varð mér fyrst að spyrja
sJalfa mig, hvort mig væri að dreyma. En eg komst
brátt að raun um, að það var öðru nær.
15