Morgunn - 01.12.1930, Qupperneq 45

MORGUNN
187
Kvaran: ,.Engan veginn; þú ert að gjöra þig miklu
verri en þú í raun og veru ert“.
H. Erlendsson: „ÞaS er kominn tími til fyrir þig,
að bæta ráð þitt, Jón“.
Jón: Haltu þér saman.
H. Erlendsson: Haltu þér sjálfur saman.
Jón: Haltu þér saman, fanturinn þinn.
Þá sagði einhver fundarmaður, að það væri ekki
rétt, að fara óvingjarnlega að Jóni. Jón tautar einhver
blótsyrði og stynur. Hann tekur þá til með formælingar
Vlð miðilinn, segir að hann sé vel æft verkfæri, sem sér
bætti gaman að nota eftir vild sinni. En framar öllu
h^undi sér hafa þótt gaman að drepa hann, og gjöra alt,
Sem hann gæti til ills, — þeim sem væru ,,í hinum svo
nefnda uppheimi“. Hann segir, að þeir séu nú á leiðinni
^eð eitrið til að hella yfir hann. Kvai'an og kona hans
balda nú áfram að leggja að honum að bæta ráð sitt,
°g virðist sem hann stillist nokkuð við það. Eftir stund-
arkorn segir hann: „Nú eru þeir nærri komnir og þá
verð eg að fara“. En það er eitt, sem eg vildi þó fyrst
Segja ykkur: Eg held, að eftir alt ætli eg að hætta að
stríða ykkur, greyin.
Fundarmenn: Það er gott, við erum þér mjög þakk-
lát fyrir það.
Jón: „Já, eg held víst eg verði að hætta“.
Eftir fáar mínútur hi'ópar hann: „Nú, þarna koma
beir, bannsettir x-æflarnir“. Eftir litla þögn segir hann
aftur: „Nei, nei, eg fer ekkert, ekkert“, segir hann
skuli vera hér eins lengi og hann geti. En alt í einu seg-
lr hann aftur: Yerið þið sæl og kæra þökk fyrir góð-
Vl....hann hefir ekki mátt til að ljúka við setning-
Una. Miðillinn sparkar kringum sig stundarkorn, hann
^rngur þungt andann og í sama bili tala þeir gegnum
hann, fyrst „norski læknirinn“, og þá aðalstjórnandinn
bjóða gott kvöld. Kvaran spyr, hvort þeir hafi hald
a honum báðir í einu, og játa þeir því. Þeir segja, að