Morgunn - 01.12.1930, Blaðsíða 52

194
MORGUNN
til þess að athuga hann í svefni. Ljós brann í fremra
herberginu með skygni fyrir, og dyrnar opnar inn í
svefnherbergið. Við áttum þá langt samtal við Jón og
tvo stjórnendurna meðan miðillinn var glaðvakandi
eins og eg, og áður en við sofnuðum lofaði Jón, að hann
skyldi vekja okkur á ákveðinni stund að morgni. Eg'
mun tæplega geta gleymt því, hvernig mér varð við, er
við á sömu stund og til var tekin hrukkum upp af svefni
við það, að kallað var: „Eruð þið ekki að vakna?“
Þegar við vorum nú aftur komin í lygnan sjó úr
allri þessari ókyi’ð, útvegaði fyrv. læknirinn, svo lítið
bar á, ljósmynd af Jóni frá kauptúninu, þar sem hann
hafði átt heima. Hann fékk því næst miðilinn heim til
sín til þess að komast að með vissu, hvort hann gæti þekt
ljósmynd af Jóni. Hann hafði sett ljósmyndina í eina af
myndasaínbókum sínum, þar sem voru myndir af sjö
öðrum mönnum á líkum aldri. Þegar hann hafði flett
nokkrum safnbókum með miðlinum og kom að opnunni,
þar sem myndin var, reyndi hann jafnvel að villa um
fyrir honum, en miðillinn lagði fingurinn á mynd Jóns
og sagði: „Þessi mynd líkist honum mest, en þó er hún
ekki öldungis eins og hann hefir verið, þegar eg hefi
séð hann“.
Þó að eg búizt nú við, að yður finnist lestur minn
nokkuð langur, þá verð eg að taka fram, að þetta er
aðeins ágrip af atburðunum, þar sem eg hefi orðið að
sleppa mörgu markverðu, sem fyrir kom.
Eg ætla ekki að koma með neina skýringu á, hvern-
ig þessi fyrirbrigði gjörðust, því að það veit eg ekki.
En að þau g j ö r ð u s t, er staðreynd, sem eg veit eins
víst og að eg er sjálíur til. Eg get ekki neitað, að skýr-
ing andatrúarmanna sýnist lang-líklegasta skýringin.
Ef aðrir hafa einhverja aðra skýringu að bjóða, sem
gjörir betur skiljanlegt hvert atriði, heldur en anda-
trúartilgátan, þá er eg allsendis fús til að hlýða á hana.
En eg hygg staðfastlega, að sú skýring sé enn ófundin.