Morgunn - 01.12.1930, Side 62

204
MOR6UNN
undsbjört og glaðleg á svip. Hún gengur fram og aftur
um gólfið. Henni þykir mjög vænt um yður. Hún hefir
hring á vinstri hendi. Nú skýrast börnin fyrir mér. Þau
leiðast. Það er eins og telpan sé aðeins á undan. Eg er
ekki viss um aldur þeirra. Þau koma alveg til yðar.
Þér hljótið að eiga þessi börn. Ljóshærða stúlkan kem-
ur nú til þeirra, og styður höndunum sitt á hvorn koll
þeirra. Það er mikill gleðisvipur á þeim öllum. Bak við
stólinn, sem þér sitjið á, stendur piltur 15—16 ára gam-
all. Hann er fremur hár en frekar grannur, nokkuð
dökkhærður, með blá augu. Hann er ákaflega stilli-
legur og mun hafa verið feiminn og frekar óframfær-
inn. Hann horfir ákaflega ástúðlega á yður, og innileiki
skín út úr svipnum; stilling, festa og ró einkenna svip
hans. Þér hljótið að eiga þenna dreng. Hann hefir ver-
ið að smíða eitthvað. Nú koma þau öll fast að yðurr
og er sem þau vilji umvefja yður ástúð og innileik-
Stúlkan heldur um höfuð barnanna, eins og áður. Þarna
kemur gamli maðurinn í hópinn, og er nú sem hann
iði allur af kátínu og fjöri, svo sem hafi hann aldrei
lifað aðra eins gleðistund. Mér finst eins og þau öll séu
að senda til yðar gleðiskeyti fyrir þessa stund, og að
þau vilji láta í ljósi, að þeim líði öllum svo vel, sem
frekast verði á kosið“.
Umsögn Rannveigar: „Lýsingin á stúlkunni er á-
gæt lýsing á stúlku af næsta bæ, — Dagný frá Þjótanda-
Hún var ekki skyld mér, en var ákaflega góð vinstúlka
mín, enda stutt á milli heimila og samgangur mikill-
Hún dó í marz 1929. Litlu börnin, drengur og stúlka,
munu geta verið börn mín. Stúlkan dáin 1910, en dreng-
urinn 1916. Drengurinn bak við stólinn er áreiðanlega
sonur minn, Gísli Kolviður, er dó vorið 1928. Lýsingin
af honum er í alla staði afar nákvæm og rétt. Eg veit
ekki annað, en að síðasta verkið, sem hann gerði hér
hjá okkur, hafi verið það, að smíða skaft á skóflu, er
hann hafði brotið“.