Morgunn - 01.12.1930, Qupperneq 96

238
M 0 R G U N N
efla synd í landinu. Kirkjufélagið væri engin krist-
munkaregla. Þar ætti enginn rannsóknarréttur heima.
Andi Torkvemada mætti ekki drotna þar, heldur andi
Jesú Krists, sem væri andi miskunnsemi og umburðar-
]yndis“. Niðurlagið á svari biskups var fögur áminning
um að sýna umburðarlyndi og varast dóma.
Æskilegt að Ganga má að því vísu, að þetta svar
biskup hefði biskups sé yfirleitt frjálslyndum vinum
sagt meira. kirkjunnar gleðiefni. Auðvitað munu
ýmsir þeirra óska, að biskup hefði sagt meira, gert
ljósari grein fyrir sinni skoðun. Er postullega trúar-
játningin, sem svo er nefnd, hentug játning fyrir kirkju
nútíðarmanna? Er þar komið réttum orðum að því, sem
telja má aðalefnið í þeirri trú, er íslenzkir menn geta
nú með góðri samvizku játað? Er óánægja prestanna
með trúarjátninguna á réttum rökum reist? Eða er
engin réttmæt ástæða fyrir henni? Hvað eiga þeir að
gera, ef þá greinir á við trúarjátninguna eða annað,
sem í handbók þeirra stendur? I hverju er fólginn sá
,,misskilningur“ prestanna, sem veldur því, að þeir vilja
ekki fara með trúarjátninguna? Misskilja þeir trúar-
játninguna? Eða er þaö misskilningur, að þeir beri nokk-
ura ábyrgð á því, sem þeir fara með, ef það stendur í
handbókinni? Þessum spurningum er ósvarað. En það
hefði verið mikilvægt að fá þeim svarað — einmitt af
dr. Jóni Helgasyni, þeim kirkjuhöfðingjanum, sem hef-
ir átt mikinn og veglegan þátt í því að setja frjálslynd-
is-mót á hina íslenzku kirkju.
En svarið En hvað sem því líður, þá hlýtur það að
gleðiefni. vera gleðiefni frjálslyndum mönnum, að
biskup lýsir sig mótfallinn öllum málarekstri út af and-
legum málum, að minsta kosti þeim málarekstri, sem
kirkjustjórnin eigi upptök að. Auðvitað er öðru máli
að gegna, ef söfnuðirnir tjá sig ekki vilja una við boð-
un prestsins eða annað atferli hans. Og hvatning biskups
til umburðarlyndis innan kirkjunnar, þegar menn grein-