Morgunn - 01.06.1939, Síða 33

MORGUNN
27
mörgum málum. Og þó gat hann verið allw í hverju
máli og í hverju máli borið sigur af hólmi.
Hann var lærdómsmaður, og hann var allur í því að
auka lærdóm sinn og þekkingu og vann þann sigur, að
ná því marki, sem teljast mun mega eitt hið hæsta og
íjölhæfasta, sem náð verður, afburða lærdómsmaður.
Hann var kennari. Það er ekki sama og að vera lær-
dómsmaður; ekki lætur þeim það öllum jafnt. Og hann
var allur í því starfi, og þar var sigur hans sú kennara-
snilld, sem ég — þótt eðlilega nyti ég ekki sjálfur —
hef heyrt alla, sem það þekktu, róma, en engan varpa
rýrð á.
Hann var kennimaður og lagði sig allan fram í því
starfi. Og ef íslenzk þjóð ætti að svara, hvern hún telji
mestan kennimann sinn, þá verður hverjum nútíðar-
manni fyrst á vörum nafn hans. Þar stendur að vísu fyr-
ir á spjöldum sögunnar hið stórvirðulega nafn meistara
Jóns, sem íslenzkri kristni gleymist ekki. En eftir þeirr-
ar tíðar anda komu tilheyrendurnir undan honum með
sára syndavitund, en frá prédikunarstóli Har. Níelsson-
ar fóru þeir með huggun í lífsbaráttunni og lifnaða trú
og guðstraust í hjarta. Getur kennimaður unnið meiri
sigur?
Um það sagði hann sjálfur í formála prédikana sinna,
að ef nokkuð væri nýtilegt í því starfi, þá væri það fyrst
og fremst runnið frá sálarrannsóknum sínum um 15 ára
skeið, 8 árum áður en hann lézt.
Hann gaf oss biblíuna í nýrri þýðing, og vissulega var
hann allur í því starfi, og sigurinn ekki að eins fólginn í
því, að sú þýðing er talin svo vönduð, að ekki beri þar
af þýðing annara meiri þjóða, sem leggja kapp á að
eiga sem vandaðasta þýðing — heldur í því sem ég vildi
kalla, að hann sigraði biblíuna sjálfa. Hann sleit af sér
fjötra hennar án þess að glata trú sinni. Hann þoldi að
komast að raun um, að hún væri ekki öll guðsorð, því að
hún innihéldi þó nógu mikið guðsorð til að vera trúar-