Morgunn - 01.06.1939, Qupperneq 86

80
MORGUNN
v.ina sinna á vígvöllunum, sem þeir vissu það eitt um, að
þeir féllu unnvörpum daglega og enginn gat búizt við, að
sjá nokkurn tíma aptur son sinn, bróður eða brúðguma.
Þá var eðlilegt að meira enn á nokkrum öðrum tíma fyr
eða síðar, tendraðist óslökkvandi þrá í þessum miljónum
iijartna eptir að vita, hvað varð um allan þennan ástvina-
skara, var hugsanlegt, að þeir gjörsamlega hyrfu úr til-
verunni án nokkurra menja nokkurs staðar? Ifvar átti að
finna huggun? Trúin ein átti ekki svo sterkar sannanir,
að þær nægðu til þess.
En þá kom þessi opinberun, send af himni, og óteljandi
urðu syrgjendurnir vonarsnauðu, sem fengu af því hugg-
un og trúarstyrk, óteljandi efnishyggjumennirnir, sem
fengu aftur guðstrú sína og traust. Að vísu voru sálar-
rannsóknirnar byrjaðar löngu fyrri, en höfðu þann tíma
verið að þroskast í höndum viturra og mikilla manna og
voru komnar á það stig, að geta veitt inn í blæðandi mann-
lífið, þessum nýju náðarstraumum vonar og huggunar. —
Um líkt leiti upp úr aldamótunum hófust þær einnig hér
og hafa síðan um öll lönd og álfur verið að eflast og út-
breiðast, unz málefnið stendur nú orðið á svo föstum fót-
um, að því er vafalaus sigur vís.
Daglega berast sögur um nýja harmi lostna syrgjendur,
sem — opt fyrst þegar önnur sund eru lokuð öll — leita
sér huggunar í þessu máli og finna dásamlegri frið en
þeir gátu hugsað.
Ég vil segja yður eina sögu úr sama nýjasta enska blað-
inu, sem ég nefndi:
Villi Graff hét 12 ára gamall drengur, sem var ein-
söngvari í biskupakirkjunni í Suður-Pasadena í Californíu.
Hann dó fyrir þremur árum úr mænuveiki.
Öllum hjúkrunarkonum á sjúkrahúsinu þótti vænt um
hinn litla, ljóshærða dreng, með hina fögru söngrödd. Hin
unga móðir hans var yfirkomin af harmi. Eftir fáar vik-
ur ritaði ég henni og spurði hana, hvort hún vildi lesa
spiritistabók, sem ég hugsaði að gæti hjálpað henni. Síðan