Morgunn - 01.06.1939, Qupperneq 90

84
MORGUNN
undir því mikið kominn, ekki sízt, þegar félagið nú tekur
ritið alveg að sér og því áríðandi að leggja rækt við það,
meðal annars um fjölgun skilvísra kaupenda.
Annað er húsmálið, sem ekki má missa sjónar á, fyr
en það er unnið. Annars höfum vér rætt svo mikið um
það, og munum ræða, að ég fjölyrði ekki að þessu sinni.
Þriðja er félagafjölgun, að stuðla að henni. Það sýnir
bezt traust og álit þess, að þeir sem unna málinu, vilji
iíka vera í félaginu, starfa með því og styrkja það.
Og í sambandi við það fjórða atriðið: góð fundasókn,
og sýna í því efni vorkunnsemi, þótt framkvæmdir takist
misjafnt, t. d. um erindaflutning. Þar mun eitt bæta ann-
að upp og einn annan, þótt ekki auðnist að jafnast við
þá, sem vér höfum fremsta átt, foringjana föllnu.
En allt þetta til samans verður að byggjast á og eiga
allan styrkleik sinn í samhug okkar allra, kærleika til mál-
efnisins og innbyrðis hver til annars.
í þeim huga vil ég óska yður öllum gleðilegs nýjárs —
með þakklæti fyrir ánægjustundirnar á hinu liðna.
Engin heimsstyrjöld.
í síðasta hepti Morguns var grein um forspár, sem höfðu komið
gegnum miðla um ófriðarhættuna, sem vofði yfir Norðurálfu i sið-
astl. september. Á grein þessa var minnzt i blaði, og: þar aðeins getið
um, að spárnar hefðu komið i sept.mánuði. En eins og í greininni
stóð, kom fyrsta spáin 14. júlí 1934 og sagði, að 14. sept. yrði eptir-
minnilegur dagur. Og 14. sept. 4 árum seinna tók brezka ráðuneytið
þá ákvörðun, að Chamberlain flygi á fund Hitlers, sem varð til þess
að afstýra hættunni. Varð þessi dagur þvi eptirminnilegur og ein-
stæður. Aðalspámar, um að enginn ófriður mundi verða, komu svo
í hverjum mánuði frá því í marz 1938 til þess í sept., er hættan var
liðin hjá, sem enginn hafði þorað að búast við.
Nú lítur engu friðvænlegar út, en spárnar eru enn sömu, að ekki
verði Norðurálfustyrjöld. Eru þær frá mörgum miðlum, en ekki rúm
til að rekja það hér. En gott er að mega vænta þess, að þessar spár
rætist eins og hinar fyrri, þótt enginn megi fyrir það andvaralaus
vera og ekki heldur vér Islendingar.