Morgunn - 01.06.1939, Síða 126

120
M O R G U N N
lenzk blöS fara að skipta sér meira um þetta mál, og má
vel taka undir það, þótt gjört sé í bróðerni og áreitnis-
laust. Snæbjörn er áhugamaður um hvert mál, sem hann
tekur að sér og vel ritfær og skorinorður, og ekki er hann
líklegur til að bregðast máli, sem hann ljær fylgi sitt.
Sjálfsagt náði hvatningin ekki, og sízt sérstaklega, til þessa
blaðs, sem jafnan hefir góðfúslega tekið greinar um and-
leg efni.
Ég veit ekki til, að kaupendafjöldi íslenzkra blaða fari
neitt eftir því, hver afstaða þeirra er til sálarrannsókn-
anna, og ekki heldur að sálarrannsóknamenn hafi hugsað
sér að ,,boycotta“ nein blöð þess vegna. Þau ráða sjálf
skoðunum sínum.
Hitt ræður að líkum, að þeir, eins og aðrir, gjöra ráð
fyrir, að almenningsblöð í heild, þótt aðallega fáist við
stjórnmál, hafi einnig þann ásetning, að fræða lesendur
sína um hvert gott og nytsamt mál, sem upp kann að koma,
og leitast við að leiðbeina þeim um réttan skilning á þeim;
í stuttu máli, að blöð og tímarit, sem eru að mennta og
fræða almenning, setji sér öðrum fremur fyrir reglu
hið forna spakmæli: „Nihil humanum a me alienum putc''
o: ekkert mannlegt tel eg mér óviðkomandi. Og það munu
líka flest blöð gera á einhvern hátt, að láta ekki þýðingar-
mestu mál fara fram hjá sér, án þess að leitast við að leið-
beina um þau og því fremur, sem hvert mál er þýðingar-
meira. Því erum við allt af í blöðunum að lesa umræður
um mikilvæg mál, og ný og ný koma til sögunnar, sem út
af spinnast miklar umræður, og blöðin keppast við að
skýra þau sem bezt. Oft geta þau verið óljós í fyrstu, en
skýrast við umræðurnar, þangað til hið rétta er orðið víst.
og viðurkent.
Og því verður nú varla neitað, að þýðingarmeira mál
getur ekki verið til, en að vita hvort það er rétt, sem um
marga áratugi hefir nú verið rætt og ritað um, svo að um
það hafa risið upp feykimiklar bókmenntir, að samumir
hafi fengizt fyrir því, að í manninum sé til sál með sjálf-