Fréttablaðið - 11.11.2010, Side 58

42 11. nóvember 2010 FIMMTUDAGUR
Bækur ★★
Fyrirgefning
Lilja Sigurðardóttir
Bjartur
Faðir, fyrirgef þeim … ekki
Lilja Sigurðardóttir vakti töluverða
athygli og hrifningu í fyrra með sinni
fyrstu sakamálasögu, Sporum. Í
Fyrirgefningu er söguhetjan sú sama,
ástarsöguþýðandinn Magni, sem nú
hefur tekið að sér að skrifa viðtalsbók
við nokkra þolendur ofbeldis. Fleiri per-
sónur úr fyrri bókinni koma einnig við
sögu, Iðunn fyrrverandi kona Magna,
Fríða ástkona hans og AA-félagi og
fleiri.
Bókin er byggð upp á sama hátt
og Magni hyggst byggja tilvonandi
samtalsbók, hver kafli ber nafn eins
þolanda og harmsaga hans/hennar
er lauslega rakin. Fljótlega eftir að
viðtölin hefjast fara þeir sem hafa beitt
viðmælendur Magna ofbeldi að týna
tölunni með voveiflegum hætti og
böndin berast að sjálfshjálpargrúppu
sem hittist vikulega í Hallgrímskirkju.
Inn í er svo blandað daglegu lífi Magna,
AA-fundum, endalausri matargerð og samskiptum þeirra Iðunnar, sem flytur
til hans kasólétt, án þess þó að þau endurveki sambandið, samskiptum
hans við ástkonuna og Fríðu og peningagíruga útgefandann, sem reyndar er
skemmtilegasta persóna sögunnar.
Þetta er fínasta hugmynd en hefði þurft mun betri úrvinnslu til að ná
tökum á lesanda. Rétt er tæpt á sögum fórnarlambanna, lesandinn kynnist
þeim lítið og hefur ekki með þeim þá samúð sem nauðsynleg væri til að
réttlæta plott sögunnar. Spennan verður fyrir vikið lítil og alltof snemma
verður lesandanum ljóst hvernig í pottinn er búið. Gamla morðið, sem einn
viðmælanda Magna lýsir á hendur sér, peppar söguna upp um tíma en
lausn þess máls er ansi klén, svo gripið sé til velþekktra gagnrýnendafrasa.
Veikasti hlekkur sögunnar er þó söguhetjan sjálf. Magni er daufleg sögu-
hetja, hringsól hans á milli eldhúss, AA-funda og sjálfshjálparhópsins lítið
spennandi og sambönd hans við ástkonurnar tvær afskaplega yfirborðsleg.
Yfirborðsleg er reyndar fyrsta orðið sem kemur upp í hugann eftir lestur
bókarinnar. Hér er fjallað um harmsögur og rústuð líf með sama hætti og
Magni hyggst greinilega nota við sín bókarskrif; hann skrifar inngang við-
talanna áður en hann hittir viðmælendur og lætur nægja að taka tvö stutt
viðtöl við hvern þeirra. Ekki við því að búast að slík vinnubrögð skili mikilli
dýpt.
Lilja er lipur penni, en tilþrifum í máli og stíl er ekki fyrir að fara og textinn
verður á köflum svo marflatur að það er eins og hann hafi verið straujaður.
Ýmislegt bendir þó til þess að hún gæti gert miklu betur ef hún gæfi sér
meiri tíma til að vinna persónur og plott.
Friðrika Benónýsdóttir
Niðurstaða: Fín hugmynd en útfærslan ekki nógu vönduð, sagan nær ekki
tökum á lesandanum og lítið fer fyrir spennunni.
Sýningar í
fullum gangi
Caput-hópurinn efnir til tónleika í Norræna hús-
inu á sunnudag. Tilefnið er væntanlegur geisla-
diskur frá Naxos-útgáfunni, þar sem Caput og
Kolbeinn Bjarnason flytja tónlist japanska tón-
skáldsins Toshio Hosokawa. Á tónleikunum verða
leikin verk eftir Hosokawa sem og annan jap-
anskan meistara, Toru Takemitsu, sem hefði
orðið áttræður hinn 7. október síðastliðinn. Tak-
emitsu var eitt litríkasta tónskáld 20. aldarinn-
ar og sameinaði vestræna framúrstefnu og forn-
an japanskan tónlistararf í verkum sínum. Einna
þekktastur er hann fyrir verkið November Steps,
sem hann samdi fyrir Fílharmóníuhljómsveitina
í New York árið 1967 og er álitið tímamótaverk í
tónlistarsögunni. Toshio Hosokawa er sporgöngu-
maður Takemitsu en hefur með árunum tekið
enn stærri skref en fyrirrennari sinn inn í ver-
öld fornrar japanskrar tónlistar og nýtur tónlist
hans hylli um allan heim. Hann hefur tvívegis
komið til Íslands til að vinna með Caput, Kolbeini
Bjarnasyni og Sinfóníuhljómsveit Íslands.
Tónleikarnir í Norræna húsinu á sunnudag
hefjast klukkan 15.15. Geisladiskur Kolbeins og
Caput með verkum Hosokawa kemur út í desem-
ber.
Caput-hópurinn í japönskum gír hjá Naxos
CAPUT-HÓPURINN Geisladiskur með flutningi Kolbeins Bjarna-
sonar og Caput-hópsins á verkum japanska tónskáldsins Tos-
hio Hosokawa kemur út hjá Naxos-útgáfunni í næsta mánuði.