19. júní - 19.06.1959, Síða 14

Þórunn Gu&niundsdóttir
uinnur
Herborg Gestsdóttir
Þórunn Guðmundsdóttir og Herborg Gestsdóttir
eru báðar kunnar frá útvarpsþættinum í vetur —
„Vogun vinnur — vogun tapar“. Sýndu þær eft-
irtektarverðan fróðleik, hvor á sínu sviði, um
Eddukvæði og Sturlungu, og unnu báðar glæsi-
legan sigur í keppninni. Hefur blaðið átt tal við
þær og innt þær eftir ýmsu í sambandi við efni
það, er þær voru spurðar um í þættinum.
Efni það, sem Þórunn Guðmundsdóttir hafði
valið sér, voru Eddukvæði.
„Hvenær fenguð þér áhuga á Eddukvæðum og
hófuð að kynna yður þau svo vandlega?“
„Ég hef alltaf haft gaman af að lesa bundið
mál og hef lesið mikið af ljóðum eftir innlenda og
útlenda höfunda. Ég get ekki sagt nákvæmlega,
hvenær ég fór að kynna mér Eddukvæðin, en
hvatning til þess varð mér útgáfa Sigurðar Nor-
dals af Völuspá. Ég las hana vandlega og hafði
mikla ánægju af. Seinna fór ég að kynna mér
önnur Eddukvæði — hef alltaf lesið þau öðru
hverju síðan og lært sum utan bókar.“
„Eru einhver kvæðanna yður sérstaklega hug-
stæð, og hver finnst yður merkilegust?“
„Ég hef mestar mætur á Völuspá. Þar er skáld-
legur kraftur og flug, stokkið á hugtökunum, lif-
andi lýsingar. Sumt er torskilið, og finnst mér það
ekki ókostur. Það orkar oft sterkt, sem er að ein-
hverju leyti dularfullt. — Ég vildi benda öllum,
sem langar til að kynna sér Eddukvæði, á Völu-
spá, að lesa hana og skýringar Sigurðar Nordals
fyrst. — Annað kvæði, sem ég hef mikið dálæti á,
er Völundarkviða. Auk ljóða hef ég gaman af að
lesa leikrit, og mér finnst Völundarkviða leik-
rænn skáldskapur. Það er mín skoðun, að ef höf-
undur hennar hefði haft sömu skilyrði og grísku
fornskáldin og Shakespeare, hefði hann getað skap-
að úr þessu efni stórkostlegan harmleik. Á sama
hátt finnst mér Atlakviða mjög myndræn. Ef höf-
undur liennar hefði verið uppi nú á dögum, er ég
viss um, að hann hefði verið listrænn kvikmynda-
frömuður. Þar er hraði og flug — við heyrum
vopnagný og hófatak.“
„Hvað segið þér um hin frægu Iiávamál?“
„Þau eru ekki að mínum dómi — nema á
köflum — eins mikill skáldskapur og önnur Eddu-
kvæði, en þau gefa góðar hugmyndir um hugs-
unarhátt manna til forna.“
„Hvað finnst yður fleira athyglisvert í sam-
bandi við kvæðin?“
„1 flokknum um Sigurð Fáfnisbana finnst mér
einkennandi, að skapgerð Sigurðar er alltaf lýst
á sama hátt og í fullu samræmi í öllum kvæð-
unum um hann. Elann er alltaf sama hógværa,
prúða hetjan. Hann hefur e. t. v. verið allsherjar
hetjufyrirmynd, gæddur öllum þeim eiginleikum
af hálfu höfundar, sem hetjur þeirra tíma áttu að
prýða. — 1 Völundarkviðu er eftirtektarvert hið
hlýja hjartalag gagnvart öðrum, sem þar kemur
fram. Eitt finnst mér höfundur hafa sameiginlegt
með Agli Skallagrimssyni. Þeir tveir bera per-
sónulegum tilfinningum bezt vitni í þeim forna
kveðskap, sem ég hef lesið, en raunar hvor á sína
vísu: Egill er sjálfselskur, hann hugsar mest um
sitt eigið tilfinningalíf, en höfundur Völundar-
kviðu er opnari gagnvart öðrum. Ég minntist áðan
12
19. J O N1
i