19. júní - 19.06.1959, Qupperneq 33

„Ætli það sé að ástæðulausu. Mér finnst ég
alltaf vera að rekast á þær skoðanir hjá karlmönn-
um, að konur séu almennt eftirbátar karla, um
hvað sem er. Og þeir viðurkenna ekki tilverurétt
konunnar á opinberum vettvangi, nema hún hafi
sannað, svo að ekki verði á móti mælt, að hún sé á
einhverju sviði, ekki jafnoki karla, það er ekki nóg,
hún verður að bera af. En flestir labbakútar af
karlkyni geta, ef þeir hafa sæmilegt sjálfsálit, kom-
izt i fremstu röð, ef þeir vilja.“
„Tekurðu nú ekki of djúpt í árina?"
„Við skulum vona, að svo sé, hvað framtíðinni
viðvíkur, en karlmenn verða þá að vera fúsari en
hingað til að ætla konum sæti víðar en í strætis-
vagni, ef ég á að viðurkenna, að þeir vanmeti ekki
konur, t. d. til opinberra starfa. En svo ég hætti
að tala illa um karlmenn. Þú ætlar ekki að fara
að hvíla þig. Ertu ekki að þjóta til Strassburg á
þing Evrópuráðsins?“
„Jú, ég fer eftir tvo daga.“
„Þú varst að kljást við Bretana i landhelgis-
deilunni á þinginu i Strassburg síðastliðið haust.
Mér var sagt, að þú hafir staðið þig mjög vel, en
þú varst mætt ein af löndunum.“
„Það var ekki um annað að ræða en að taka þátt
í þessum umræðum, fyrst svo stóð á, að ég var ein
af fulltrúum Islands mætt til þings. Um frammi-
stöðuna er ég að vonum sízt fær að dæma. En
ræðan var þýdd og hefur birzt i blöðum, svo að
hver getur dæmt fyrir sig.“
„Ég vil að lokum þakka þér fyrir sporgöngu
þina og dugnað. Það gefur tilefni til bjartsýni,
þegar konur gera eitthvað óvenjulegt. Þær trúa
því þá kannski hinar, að konur geti verið til af-
reka kallaðar rétt eins og karlmenn. Og þó það
sé eflaust gaman að svona í fyrstu að vera eina
konan í hópi hæstaréttarlögmanna, vona ég, að
fleiri eigi eftir að feta í fótspor þin.“
„Já, það vona ég lika. Konur eiga nú að mörgu
leyti hægra um vik en áður. Og islenzkar konur
eru að mínum dómi búnar þeim hæfileikum, að
. þær geta, ef þær óska, sótt fram í fremstu raðir
við hlið karlmanna."
„Já, vissulega, en það er kannski erfiðast að fá
þær sjálfar til að trúa því.“
Það er ekki tóm til að spjalla meira. Gestum
fer að fjölga aftur til að hylla hinn nýja hæsta-
réttarlögmann.
15. april 1959.
Valborg Bentsdóttir.
Síðastliðið haust lauk Ragnhildur Helgadóttir
alþingismaður lögfræðiprófi við Háskóla Islands
og hefur þar með sýnt og sannað, að það er ekki
ómögulegt fyrir gifta konu að halda áfram að
vinna að hugðarefnum sínum, þótt hún hafi einn-
ig skyldum að gegna sem móðir og húsfreyja.
Hingað til hefur tala þeirra kvenna, er taka
stúdentpróf, verið i miklu ósamræmi við fjölda
þeirra kvenna, er ljúka háskólanámi.
Ragnhildur Helgadóttir er fædd 26. maí 1930.
Foreldrar hennar voru dr. Helgi Tómasson yfir-
læknir og kona hans Kristín Bjarnadóttir.
Ragnhildur tók stúdentspróf í Menntaskólan-
um i Reykjavík 1949, giftist 1950 Þór Vilhjálms-
syni lögfræðingi, og þau eiga tvö börn, átta og
þriggja ára.
Ragnhildur var kjörin á þing í jviní 1956 af lista
Sjálfstæðisflokksins i Reykjavík. Hún hefur átt
sæti í milliþinganefnd til að athuga og gera til-
lögur um breytingar á tryggingarlöggjöfinni. —
Ragnhildur er eina konan, sem á sæti í milliþinga-
nefnd til athugunar á fræðslulöggjöfinni, og á síð-
asta Alþingi var hún kjörin í milliþinganefnd til
athugunar á bættum skilyrðum fyrir aldrað fólk.
S. J. M.
KRFÍ
sendi forráðamönnum fegurðarsamkeppninnar
mótmæli gegn því, að slík keppni væri háð hér
á landi.
Sjórn KRFÍ
fór fram á það við fræðslumálastjóra, að komið
væri á kennslu í matreiðslu fyrir drengi og smiða-
kennslu fyrir stúlkur.
19. JtJNl
31