19. júní - 19.06.1966, Blaðsíða 13

bótar, kr. 2537,00 á mánuði samkv. sömu
vísitölu.
2) Þegar ekkjubótum sleppir á hver sú kona,
sem orðin er 50 ára eða eldri, þegar eigin-
maður hennar fellur frá, eða verður orðin
50 ára áður en yngsta barn þeirra verður 16
ára, rétt til ekkjulífeyris. — Ekkja, sem er
50 ára við lát eiginmanns, fær nú kr. 597,00
á mánuði samkv. marz-vísitölu þ. á. Þessi
upphæð breytist aðeins til samræmis við
breytingar á vísitölu, unz ellilifeyrir tekur
við. Ekkja, sem er 51 árs við lát eiginmanns,
fær kr. 716,00 á mánuði samkv. sömu vísi-
tölu. Því eldri sem ekkjan er við lát eigin-
manns, þeim mun hærri verður ekkjulífeyr-
irinn, en þó aldrei hærri en ellilífeyrir.
3) Auk þess fá þær mæðralaun. Ef þær eiga 1
barn undir 16 ára aldri, fá þær kr. 220.00 á
mánuði; ef börnin eru tvö, kr. 1184,00 á
mánuði, og séu þau 3 eða fleiri, er upphæðin
kr. 2389,00 á mánuði, allt samkv. marz-vísi-
tölu þ. á.
Ógiftar mæður, með barn eða börn innan
16 ára aldurs á framfræi, eiga rétt á ekkju-
lífeyri eftir sömu reglum og ekkjur, ef þær
eru orðnar 50 ára eða eldri, þegar yngsta
barnið verður 16 ára.
Samkvæmt heimild í lögum frá 1. jan. 1964
má úrskurða ekkju greiðslu ekkjulífeyris við
50 ára aldur, þótt hún hafi ekki verið orðin
50 ára, þegar maður hennar lézt.
Allar upphæðir, sem nefndar eru i þessu
yfirliti yfir bætur til ekkna, miðast við marz-
vísitölu þ. á. og breytast til samræmis við gild-
andi visitölu hverju sinni.
Ef ekkja giftist aftur, falla mæðralaun og
ekkjulífeyrir niður, en barnalífeyrir helzt
óbreyttur unz hann fellur niður, þegar barn-
ið hefur náð 16 ára aldri.
— Fær ekkill og börn hans sams konar bœíur
frá Almannatryggingunum vi<5 lát eiginkonu, eins
og ekkja og börn hennar viS lát eiginmanns?
Ekkill á ekki lögákveðinn rétt til lífeyris með
börnum á framfæri sínu, en Tryggingastofnuninni
er heimilt að greiða ekklum barnalífeyri, ef ástæð-
ur þykja til. Ekkill fær sjálfur engar bætur hlið-
stæðar ekkjulífeyri eða öðrum ekkjubótum.
Allar þær bætur Alm.trygginganna sænsku,
sem getið er hér að framan, greiðast án tillits til
annarra tekna bótaþegans og eru vísitölutryggðar.
Ef bótaþegi á rétt á öðrum föstum, varanlegum
bótum frá annarri lögboðinni tryggingu, lækkar
lífeyrir Alm.trygginganna eftir ákveðnum reglum.
Sérstakar reglur gilda og um lífeyrisgreiðslur til
þeirra, sem dvelja á opinberum sjúkrahúsum eða
hælum.
Auk þeirra bóta, sem að framan getur og Alm.-
tryggingunum sænsku er skylt að inna af hendi,
gera lögin ráð fyrir, að sveitarfélögin geti hvert
fyrir sig ákveðið að greiða eins konar staðarupp-
bætur. Ennfremur er heimilt að greiða marghátt-
aðar uppbætur og styrki, þegar sérstakar ástæður
eru fyrir hendi. Koma þar helzt til greina ýmis
konar uppbætur og aðstoð til öryrkja og annarra
lifeyrisþega, sem eru ósjálfbjarga, einmana og
hjálparvana, svo sem makabætur og barnastyrkir.
Sveitarfélögin greiða mestan hluta staðaruppbótar-
innar og taka þátt í öðrum uppbótargreiðslum.
Þau ákveða í samráði við Alm.tryggingarnar, bvort
styrkur skuli veittur og hve hár. Staðaruppbætur
eru langhæstar í Stockhólmi og geta þar numið
allt að 2400 s. kr. á ári fyrir hjón. Heimildir
þessar eru nánast sambærilegar við heimildir 21.
gr. Almannatryggingalaganna hér á landi.
Fjölskyldubætur greiðast í báðum löndunum
(Islandi og Svíþjóð) úr ríkissjóði og eru ekki tald
ar hér með.
— Á hvern hátt er afláS tekna til aS mœta út-
gjöldum Alm.trygginganna í þessum tveim lönd-
um, íslandi og SvíþjöS?
Á íslandi greiða hinir tryggðu 32%, ríkissjóður
36%, sveitarfélög 18% og atvinnurekendur 14%.
I Svíþjóð greiða hinir tryggðu 29%, ríkissjóður
55,5%, sveitarfélög 15,5%, en atvinnurekendur
ekkert.
— HvaS viljiS þér svo segja okkur um hin al-
mennu eftirlaun, sem þegar eru komin til fram-
kvæmda í SvíþjöS?
Eftirlaunatryggingin í Svíþjóð er af allt öðrum
toga spunnin en Alm.tryggingarnar. Rétturinn til
eftirlauna er ekki jafn og upphæð þeirra ekki hin
sama fyrir alla. Ríkið, sveitarfélögin og launþeg-
ar greiða ekkert til eftirlaunatryggingarinnar. At-
vinnurekendur (einkafyrirtæki og opinberir aðil-
ar) bera öll útgjöld hennar með sérstökum ið-
gjaldagreiðslum vegna starfsfólks síns. Rétt til eft-
irlauna fá þeir einir, sem með vinnu sinni hafa
Frh. á bls. 24.
19. JÍTNl
11